Το "www.followjoseph.com" πακετάρει βαλίτσες και σαλπάρει για την Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου!
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Την άνοιξη του 2016 άρχισα να συζητώ σοβαρά μια σκέψη, που μου είχε καρφωθεί στο μυαλό το 1991, για έναν περίπλου της Ευρώπης, με όσο το δυνατόν πιο μικρό φουσκωτό σκάφος. Είχε μάλιστα την εποχή εκείνη πέσει στα χέρια μου ένα συμβατικό "Zodiac Mark II", του φίλου μου Λάκη Ανανιάδη, ο οποίος μου το έδωσε εν λευκώ. "Κάνε το ό,τι θέλεις", μου είπε. "Πιάνει χώρο στην αποθήκη και δεν πρόκειται να το χρησιμοποιήσω ξανά". "Φτιάχτηκα", αρχικώς, στη σκέψη ότι θα μπορούσα να πραγματοποιήσω στη δύση της ζωής μου το όνειρο με το θρυλικό 4,20 της Zodiac, το οποίο μάλιστα ήταν σε εκπληκτική κατάσταση, σε σχέση πάντοτε με το έτος κατασκευής του (μέσα δεκαετίας του'70).
Συζητώντας ωστόσο τη σκέψη μου με τον καλό μου φίλο Αργύρη Λεοντόπουλο, άλλαξα γνώμη. "Εντάξει ρε Ιωσήφ, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μπορείς να κάνεις αυτό που θέλεις με το 4,20. Όμως δεν χωράς ρε φίλε, εσύ, ο συγκυβερνήτης σου και τα συμπράγκαλα που χρειάζεσαι γι' αυτό το ταξίδι. Δεν ζητάς ένα σκάφος της προκοπής από τον Χατζησταματίου;". Δεν είχε άδικο ο φίλος. Δεν πρόλαβα όμως πάνω στον ενθουσιασμό μου, σε συνδυασμό με την έλλειψη σκάφους και την αδυναμία μου να αγοράσω ένα, να σκεφτώ το αυτονόητο.
Πήγα λοιπόν στον Χατζησταματίου και του εξέθεσα το σχέδιό μου. Δεν χρειάστηκε να πω πολλά. "Θα σου δώσω ένα γαστράτο εξάμετρο να πας αξιοπρεπώς!", μου είπε ο Τάσος, κι' εγώ δεν πίστευα στ' αυτιά μου : http://www.ribandsea.com/travels/2393-i-antistrofi-metrisi-gia-ton-gyro-tis-evropis-me-fouskoto-arxise
Οι επόμενες τρεις κινήσεις που έπρεπε να κάνω ήταν να εξασφαλίσω κινητήρα, χορηγό για τα καύσιμα και συγκυβερνήτη. Θεώρησα σκόπιμο να ζητήσω από τον σύλλογο, που με έχει τιμήσει για την προσφορά μου, να θέσει το ταξίδι μου αυτό υπό την αιγίδα του. Έστειλα λοιπόν στο Δ.Σ. του "Ναυτίλου" μια επιστολή, εκθέτοντας το σχέδιο του ταξιδιού μου. Για κάποιους λόγους, τους οποίους ουδέποτε το Δ.Σ. μου εξήγησε εγγράφως, η απάντηση ήταν αρνητική! Προφορικώς μου είπαν, λοιπόν, ότι δεν θέλουν να θέσουν το ταξίδι μου αυτό υπό την αιγίδα τους, αφ' ενός μεν επειδή δεν έχει κοινωνικό χαρακτήρα (!;), αφ' ετέρου επειδή ζήτησα χορηγία για τα καύσιμα απ΄ τη Νορβηγική εταιρεία "JOTUN", ο Έλληνας αντιπρόσωπος της οποίας είναι ο χορηγός των καυσίμων των σκαφών τους που συμμετέχουν στις Αποστολές αγάπης στα νησιά του Αιγαίου! Και αυτό, παρά τις διαβεβαιώσεις του εκπροσώπου της "Jotun Ελλάδος", Δημήτρη Ιωσήφ, ότι η χορηγία για το συγκεκριμένο ταξίδι αφορά τη μαμά εταιρεία. Δεν θα σχολιάσω πάντως την αρνητική αυτή απόφαση του δ.σ. του "Ναυτίλου"...
Σε ένα τηλεφώνημα ρουτίνας συζήτησα το θέμα με τον καλό μου φίλο Τάσο Μαρδόγλου, τον πρόεδρο του "Λεριακού Ομίλου". "Και γιατί στενοχωριέσαι; Στείλε μου μια επιστολή, εγώ θα την θέσω υπ' όψιν του Δ.Σ. και θα σου απαντήσω αύριο! Σε διαβεβαιώ δε ότι η απάντηση θα είναι θετική!", μου είπε ο Τάσος, κι' εγώ έμεινα να κουνώ το κεφάλι μου...
Θα μου πείτε γιατί είχα τόση πρεμούρα να θέλω να θέσει κάποιος σύλλογος το ταξίδι μου υπό την αιγίδα του. Ο λόγος ήταν ότι η "JOTUN" είχε θέσει σαν όρο ότι το ταξίδι θα έπρεπε να τεθεί υπό την αιγίδα ενός συλλόγου, δεδομένου ότι δεν μπορούν, εκ των πραγμάτων, να χρηματοδοτήσουν ιδιώτη.
Πράγματι, δύο ημέρες μετά πήρα την ακόλουθη επιστολή από τον Λεριακό Όμιλο :
Λεριακός Όμιλος Σκαφών
Άλιντα Λέρου Τ.Κ. 85400
Λέρος 11/8/2016
Αγαπητέ φίλε Ιωσήφ,
Η πρόταση σου, που αφορά το μεγάλο ταξίδι που ετοιμάζεις στην Ευρώπη με φουσκωτό σκάφος, να γίνει υπό την σημαία του ΛΕΡ.Ο.Σ., του οποίου είσαι και μέλος, μας τιμά ιδιαίτερα και μας βρίσκει σύμφωνους.
Οι όποιες λεπτομέρειες ανάμεσα μας, αλλά και με τους τυχόν χορηγούς, θα συζητηθούν κατά την διάρκεια της προετοιμασίας ώστε να μπορέσουμε να προσφέρουμε τα μέγιστα στην προσπάθεια σου αυτή.
Με ιδιαίτερη τιμή...
Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας
Μαρδόγλου Αναστάσιος Αναστασίου Τριαντάφυλλος
Έστειλα λοιπόν την επιστoλή αυτή στην εταιρεία "Jotun" και μπήκα στην αναμονή...
Εν τω μεταξύ οι προσπάθειές μου εστιάστηκαν στην εξασφάλιση κινητήρα. Ήρθα σε επαφή με τους υπευθύνους των αντιπροσωπειών της Yamaha, της Suzuki, της Mercury και της Johnson/Evinrude, κυρία Μαριλένα Δογάνη, κ. Κων/νο Μαρκουλάκη, κ. Δημήτρη Καραδεμίρη και κ. Δημήτρη Ονόπα, αντιστοίχως. Η μεν κυρία Δογάνη δεν απάντησε ποτέ, μολονότι έδειξε κάποιο ενδιαφέρον στην αρχή, ο κ. Μαρκουλάκης με παρέπεμψε στους Ιάπωνες και μου είπε ότι θα έχει μια απάντηση μετά το ναυτικό σαλόνι της Γένοβας (Οκτώβριος 2016), ο κ. Καραδεμίρης μου είπε ότι το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να μου δώσει τη νέα τετράχρονη (επαγγελματική) 150άρα σε τιμή κόστους, ο δε κ. Ονόπας μου είπε ότι κάτω από τις παρούσες οικονομικές συνθήκες ο Πετρόπουλος δεν κάνει χορηγίες.
Την απάντηση από τον κ. Μαρκουλάκη της Suzuki δεν την έχω πάρει μέχρι σήμερα. Όσο για την "τιμή κόστους", στην οποία θα μου προσέφερε τον κινητήρα η αντιπροσωπεία της Mercury, μια απλή συζήτηση που έκανα με ένα φίλο, στον οποίον είχε προσφερθεί μια καλή τιμή από την αντιπροσωπεία για να αποκτήσει τον ίδιο κινητήρα, με έκανε να διαπιστώσω ότι η τιμή "κόστους" στην οποία θα μου την προσέφερε η αντιπροσωπεία ήταν κατά 100 ευρώ ακριβότερη αυτής που προσέφερε στον φίλο μου! Κράτησα όμως την "εμπιστευτικότητα" της προσφοράς, που μου ζήτησε ο κ. Καραδεμίρης, μολονότι μετά από αυτή την εξέλιξη θα είχα κάθε δικαίωμα να την δημοσιοποιήσω...
Στα τέλη Νοεμβρίου ήρθε και η ψυχρολουσία από την "Jotun":
28 Νοεμβρίου 2016
Αγαπητέ κύριε Παπαδόπουλε καλησπέρα σας,
Ελπίζω να είστε καλά,
σε συνέχεια προηγούμενης αλληλογραφίας μας, θα ήθελα να σας ενημερώσω πως έπειτα από την αξιολόγηση των προτάσεων για χορηγία από την πλευρά μας, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να εγκριθεί η πρόταση σας βάσει εταιρικής κουλτούρας.
Η εταιρεία μας μπορεί να υποστηρίξει δραστηριότητες σε συνθήκες κατά τις οποίες η ασφάλεια των συμμετεχόντων είναι επιβεβαιωμένη.
Σας ευχαριστούμε για την προτίμηση σας και ελπίζουμε σε μελλοντική συνεργασία.
Best Regards
Maria Archimandriti
Ούτε λίγο ούτε πολύ, λοιπόν, η "Jotun" μου είπε ότι δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει αυτό το εγχείρημά μου γιατί είναι πολιτική της εταιρείας να μην υποστηρίζει δραστηριότητες σε συνθήκες κατά τις οποίες η ασφάλεια των συμμετεχόντων (δηλαδή η δική μου και του συγκυβερνήτη μου) δεν είναι επιβεβαιωμένη!
Μετά από επιτυχή πορεία 40 και πλέον ετών στη θάλασσα, μετά από ταξίδια σε όλο το Αιγαίο, στη θάλασσα των Αζορών, στη Μεσόγειο, στη θάλασσα του Μαρμαρά, στην Ερυθρά και στη Βόρειο Θάλασσα, αυτό ήταν το τελευταίο που περίμενα να ακούσω! Το αφήνω λοιπόν ασχολίαστο, σημειώνοντας απλώς πως ναυτικό ατύχημα, και μάλιστα πολύ σοβαρό, το οποίο μπορεί μάλιστα να θέσει σε κίνδυνο όχι μόνο την ασφάλεια των επιβαινόντων αλλά και την ίδια τους την ζωή, μπορεί να συμβεί ακόμη και κατά την διάρκεια μιας Αποστολής, ανάλογης αυτών των Αποστολών που χρηματοδοτεί η "Jotun". Ατύχημα, μάλιστα, το οποίο μπορεί να προκληθεί εξ αιτίας της εγκληματικής αμέλειας μέλους του πληρώματος και όχι επειδή τα φουσκωτά σκάφη είναι επικίνδυνα...
Και ενώ είχα αρχίσει να απογοητεύομαι, εμφανίστηκε από το πουθενά ο Γιάννης Μιχαήλ, της "Bolton", και ένας πελάτης του, ομογενής από την Αγγλία, για να μου ζητήσουν να είμαι ο skipper ενός "Bolton 33" στο ίδιο ακριβώς ταξίδι! Από τότε που μου έγινε βεβαίως η πρόταση, μέχρι και σήμερα, δεν έχω λάβει επιβεβαίωση, μολονότι το σκάφος, όπως με πληροφόρησε ο Γιάννης Μιχαήλ, είναι ήδη έτοιμο...
Εν τω μεταξύ, ο φίλος μου και τεχνικός του διαδικτυακού περιοδικού μου Σταύρος Αλμπάνης, πρότεινε να μου στήσει μια νέα ιστοσελίδα (www.followjoseph.com), ώστε να έχουν την δυνατότητα, μέσω αυτής, να με παρακολουθούν στα ταξίδια μου οι αναγνώστες μου και οι σχεδόν 6.000 συνδρομητές μου στο YouTube. Στην ιστοσελίδα αυτή θα υπάρχει η δυνατότητα να παρακολουθεί ο ενδιαφερόμενος τις πορείες μου πάνω σε χάρτες της Google, ενώ εγώ θα έχω την δυνατότητα να αναρτώ θέματα (κείμενα, φωτογραφίες και videos), ακόμη και σε καθημερινή βάση, εφ' όσον βεβαίως η σύνδεση στο διαδίκτυο είναι εφικτή.
Και επειδή δεν γνωρίζω ακόμη εάν ο περίπλους της Ευρώπης θα λάβει σάρκα και οστά, θα περιοριστώ στα ταξίδια που πραγματοποιώ στα νησιά του Αιγαίου χάρις, κυρίως, στα δωρεάν εισιτήρια που μου παρέχουν οι ακτοπλοϊκές εταιρείες που διαφημίζονται στα "www.ribandsea.com", "www.camperlife.gr" και, φυσικά, στο "www.followjoseph.com", που τώρα πακετάρει βαλίτσες. Αν προκύψουν και άλλες ταξιδιωτικές δραστηριότητες στη θάλασσα, στον αέρα (υπάρχει και το ιπτάμενο φουσκωτό, μην το ξεχνάμε) ή στην ξηρά, θα δημοσιεύονται κι' αυτές στο "www.followjoseph.com", αφού γίνει ο απαραίτητος πρόλογος στους άλλους δύο ιστότοπους.
Πάμε, λοιπόν, ετοιμάζουμε τις βαλίτσες μας και καλό μας ταξίδι!
Χριστούγεννα στη Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου.
Κείμενο - Φωτογραφίες- Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Επιβιβαστήκαμε απόγευμα στο Χριστουγεννιάτικα στολισμένο "Blue Star Patmos" και μετά από 15 ώρες ταξίδι αποβιβαστήκαμε, ξημερώματα της επομένης, στο λιμάνι της Ρόδου. Κατευθυνθήκαμε αμέσως στον υπαίθριο χώρο στάθμευσης που βρίσκεται στο Μαντράκι, κοντά στους ανεμόμυλους. Ευτυχώς ήταν ακόμη νωρίς και υπήρχαν θέσεις κενές, ακόμη και για το επτάμετρο σπιτάκι με τις ρόδες.
Η πόλη της Ρόδου δεν έχει τον χειμώνα καμμία σχέση με την ζωηρή πόλη του καλοκαιριού που όλοι γνωρίζουμε. Η Μεσαιωνική καστροπολιτεία ήταν πάντως εκεί και μας περίμενε. Πήραμε στα γρήγορα ένα πρωϊνό, ντυθήκαμε ζεστά και η περιπλάνηση άρχισε.
Τα καλντερίμια έρημα. Τα μαγαζιά ερμητικά κλειστά. Δυο σκύλοι κυνηγιούνται, μερικοί μαθητές κάποιας πενθήμερης σχολικής εκδορμής χοροπηδούν γύρω από ένα συντριβάνι. Ένα καφενείο μόνο ανοικτό, δυο τρεις πίνουν τον πρωϊνό καφέ τους, πιο πέρα το φουρνάρικο, που δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο (!), και το καφεκοπτείο της οικογένειας Καμπέρη. Μιλάω με το προσωπικό του φούρνου http://www.ribandsea.com/face/2721-o-lefteris-papanthimou-milaei-gia-to-es-aei-anoikto-fournariko-tis-palias-polis-tis-rodou και εισπράττω το παράπονο της Ντίνας :
"Αισθάνομαι άσχημα, με ενοχλεί που η παλιά πόλη τα Χριστούγεννα θυμίζει φάντασμα. Θα έπρεπε ο Δήμος να στήσει τουλάχιστον μια φάτνη, να φωταγωγήσει τους δρόμους, να διοργανώσει κάποιες εκδηλώσεις, να ανοίξουν τα μαγαζιά, να έρθει ο κόσμος να χαρεί αυτή την όμορφη πόλη".
Ο ιδιοκτήτης εστιατορίων κ. Κώστας Σαρρής, όμως, που ακούει το παράπονο της Ντίνας, έχει άλλη άποψη :
"Πώς να ανοίξουν τα μαγαζιά; Στράγγιξαν οι ιδιοκτήτες από τους φόρους! Ποιος θα πληρώσει τα μεροκάματα των υπαλλήλων; Ο κόσμος που κυκλοφορεί είναι συγκρατημένος. Δεν υπάρχουν λεφτά στην αγορά. Οι τουρίστες στους οποίους στοχεύει το Υπουργείο προέρχονται από χώρες όπως η Πολωνία, η Σερβία, η Ουγγαρία κ.λπ. Η Ρόδος, σαν τουριστικός προορισμός, μόνο με το Μονακό μπορεί να συγκριθεί. Περιμένουμε, από τότε που τα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν στο κορμί της μαμάς Ελλάδας, να πιούμε λίγο γάλα απ' το βυζί της, αλλά ακόμη δεν το είδαμε! Κάνουν ό,τι μπορούν οι κυβερνώντες για να μας κάνουν να κλείσουμε τα μαγαζιά μας! Τολμώ να πω ότι επί Ιταλικής κατοχής ήμαστε σε καλύτερη κατάσταση!". http://www.ribandsea.com/face/2721-o-lefteris-papanthimou-milaei-gia-to-es-aei-anoikto-fournariko-tis-palias-polis-tis-rodou
Περπατάμε στην παλιά πόλη και έχουμε την εντύπωση πως είναι "η επόμενη μέρα ενός ολοκαυτώματος"! Είμαστε εντελώς μόνοι! Νύχτα ή μέρα, το ίδιο κάνει! Έρημοι δρόμοι, κατεβασμένα ρολλά. Μόνη διαφορά, όταν πέσει το σκοτάδι, το αχνό κιτρινωπό φως του δημοτικού φωτισμού που αναδεικνύει ιστορικά κτίρια, ρομαντικές γωνιές, μιναρέδες, χαγιάτια, πύργους και πολεμίστρες. Ελάχιστες ανθρώπινες φιγούρες, μετρημένες, χάνονται σαν σκιές μέσα στις στοές και στα καλντερίμια. Ένα περιστέρι προσπαθεί να ξεδιψάσει κτυπώντας με το ράμφος του μια μικρή λιμνούλα νερού που έχει σχηματιστεί στο πλακόστρωτο.
Μας θυμίζει εκείνες τις εκπληκτικές ιταλικές πόλεις αυτή η καστροπολιτεία, με το παλάτι του μεγάλου μάγιστρου, τον δρόμο των ιπποτών, την παλιά αγορά, το τζαμί του Σουλεϊμάν, τους καλοδιατηρημένους πύργους και τις πολεμίστρες. Νομίσαμε, κάποια στιγμή, ότι είχαμε μεταφερθεί πίσω, στο παρελθόν. Πόσοι δεν πέρασαν από αυτό το νησί. Φράγκοι, Τούρκοι. Ιταλοί. Και όλοι άφησαν πίσω τα χνάρια τους.
Μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, από το 1988, η Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου μονοπωλεί επάξια το ενδιαφέρον των επισκεπτών της. Δεν είναι σύνηθες να την δει πάντως κανείς όπως την είδαμε εμείς εκείνες τις ημέρες των Χριστουγέννων. Κάποιες στιγμές, μάλιστα, είχαμε την εντύπωση ότι θα πέφταμε πάνω σε κάποιον πάνοπλο ιππότη που θα κάλπαζε προς το παλάτι του μεγάλου Μάγιστρου!
Ευχαριστούμε την "BLUE STAR FERRIES".