Πάμε στην Ίο με τη "ΖΑΝΤΕ FERRIES" και τρώμε... παντόφλες στο αυτοκινούμενο!

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Σεφ η Άννα Παπαδοπούλου.

Μετά τη Σαντορίνη μας περίμενε ανυπόμονα η Ίος. Το ίδιο ανυπόμονα, για να είμαι ειλικρινής, την περίμενα κι' εγώ. Αιτία της ανυπομονησίας μου; Η συνάντησή μου με τον Γιάννη Λυμπέρη και η συνέντευξη που είχαμε συμφωνήσει να μου δώσει μετά από απαίτηση κάποιων συνδρομητών μου.

Φθάνοντας ξημερώματα στο λιμάνι της Ίου (είχαμε φύγει στις 2 μετά τα μεσάνυχτα απ' τη Σαντορίνη), πάρκαρα το αυτοκινούμενο στον ανοικτό χώρο στάθμευσης δίπλα στο Ιατρείο και κοντά στην καφετέρια "Tropicana", ώστε να έχουμε ελεύθερη σύνδεση στο διαδίκτυο, και πέσαμε για ύπνο μέχρι τις 8 το πρωί.

Ο Γιάννης Λυμπέρης με περίμενε στο σπίτι του, που βρίσκεται σε ένα σημείο με εκπληκτική θέα λίγο πριν από την παραλία του Μυλοπότα. Αφού ολοκληρώσαμε τη συζήτησή μας https://www.ribandsea.com/shiping/4313-i-apolyti-antiseismiki-lysi-apo-ton-gianni-lymperi-einai-ypo-diogmon.html πήραμε τους δρόμους, πότε με το αυτοκινούμενο, πότε με το παπί, για να προλάβουμε να κάνουμε μια βόλτα στους σημαντικότερους οικισμούς και τα αξιοθέατα του νησιού πριν φύγουμε μετά από τρεις ημέρες για τη Σίφνο.

Είχαμε επισκεφτεί πολλές φορές το νησί στο παρελθόν, αλλά αυτή θα ήταν η πρώτη φορά που θα δοκίμαζα να το βιντεοσκοπήσω αξιοπρεπώς από ψηλά με το drone. Και λέω "αξιοπρεπώς", γιατί τον Ιούλιο του 2018 απέτυχα να "παντρέψω" το νεοαποκτηθέν τότε Mavic με το tablet που είχα, με αποτέλεσμα το τετρακόπτερο να κάνει του κεφαλιού του.

Πέταξα τελικώς - συνηγορούντος και του καιρού - το εκπληκτικό ιπτάμενο μαραφέτι πάνω απ' το λιμάνι, τη Χώρα, την παραλία του Μυλοπότα και καταλήξαμε στην πιο όμορφη παραλία των Κυκλάδων, το Μαγγανάρι. Ήμασταν ολομόναχοι σε ένα μαγικό τόπο που σφύζει το καλοκαίρι από παραθεριστές, ομπρέλλες και ξαπλώστρες. Την ίδια μοναξιά βίωνε άλλωστε και η κοσμική παραλία του Μυλοπότα.

Έβαλα το αυτοκινούμενο δίπλα στα κλειστά εστιατόρια των Αντώνηδων και, καθώς ο καιρός ήταν ανοιξιάτικος, άνοιξα την τέντα και έβγαλα έξω το τραπέζι και τις καρέκλες. Η καπετάνισσα είχε ετοιμάσει εν τω μεταξύ μακαρόνια με κοτόπουλο και κόκκινη σάλτσα για το μεσημέρι, αλλά εγώ ήθελα κάτι ακόμη για συμπλήρωμα. Αποφασίσαμε λοιπόν να φάμε τις... παντόφλες της μακαρίτισσας της μητέρας μου. Μη βάζετε μακάβριες ιστορίες στο μυαλό σας! Πρόκειται για εκπληκτικές τηγανητές τυρόπιτες οι οποίες λόγω του μεγέθους τους απέκτησαν το προσωνύμιο "παντόφλες". Απολαύσαμε πάντως εκείνη την προετοιμασία του φαγητού και το γεύμα που ακολούθησε, σε απόσταση αναπνοής από μια παραλία στην οποία ουδείς θα τολμούσε να επιχειρήσει κάτι παρόμοιο τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο.

Βγήκαν, εν τω μεταξύ, άλλες δύο συνεντεύξεις τις οποίες προετοίμασε ο καλός συνδρομητής μου Γιάννης Τζιμπόγιαννος, ο οποίος ζει και εργάζεται στην Ίο. Θα έλεγε κανείς ότι του είχε μείνει απωθημένο, από την προηγούμενη φορά που ήμουν στο νησί, η συζήτησή μου με τον κυρ Αντώνη. Έναν εκπληκτικό κτηνοτρόφο και τυροκόμο ο οποίος έμεινε παράλυτος στα κάτω άκρα λόγω μιας μυοπάθειας που τον κτύπησε στα 35 του! https://www.ribandsea.com/face/4314-antonis-xaros-ksetyligei-xamogelontas-to-nima-tis-dyskolis-zois-tou.html

Μια ακόμη συνέντευξη κανόνισε ο Γιάννης να πάρω και από τον γιο του κυρ Αντώνη, τον Δημήτρη, ο οποίος συνέχισε τη δουλειά του πατέρα του και μάλιστα δημιούργησε πριν από 10 χρόνια ένα σύγχρονο τυροκομείο στο "Διασέλι", το ψηλότερο σημείο καθώς πηγαίνει κανείς από τη Χώρα προς το Μαγγανάρι https://www.ribandsea.com/face/4319-o-dimitris-xaros-dimioyrgise-sygxrono-tyrokomeio-stin-io.html

Ευχαριστούμε την εταιρεία "ZANTE FERRIES" που μας ταξίδεψε για άλλη μια φορά στα νησιά των Κυκλάδων και τον διαχειριστή της καφετέριας "Tropicana" για το wi fi.