Περιπλανιέμαι, πετάω και μαγειρεύω στην Τήλο που ξέρει να κλέβει καρδιές!

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Επειδή έχω πάει σε όλα τα ελληνικά νησιά (με εξαίρεση, όσο απίστευτο και αν ακούγεται, την Ιθάκη), και το γνωρίζουν αυτό οι συνδρομητές και οι φίλοι μου, πολλοί από αυτούς συχνά με ρωτούν ποιο νησί μου αρέσει περισσότερο. Τους απαντώ ότι δεν ξεχωρίζω κανένα και πως το κάθε νησί έχει το δικό του χρώμα, τη δική του ξεχωριστή ομορφιά, το δικό του ενδιαφέρον. Υπάρχουν ωστόσο κάποια νησιά που ακουμπούν λίγο περισσότερο την ψυχή μου. Ένα από αυτά είναι, χωρίς αμφιβολία, η Τήλος.

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που συμβαίνει αυτό. Κατ' αρχάς με εμπνέει η Δημοτική Αρχή αυτού του νησιού που έχει προ πολλού νομίζω στοχεύσει προς την σωστή κατεύθυνση. Από την εποχή που το τιμόνι της Τήλου ανέλαβε ο αείμνηστος Τάσος Αλιφέρης. Ένας άνθρωπος με όραμα καισαφή προσανατολισμό προς την οικολογία και τη συγκράτηση του ντόπιου πληθυσμού στις εστίες του.

Το έργο του Τάσου Αλιφέρη συνέχισε η Μαρία Καμμά-Αλιφέρη, σύζυγος του αδελφού του Ηλία. Μια δυναμική γυναίκα που το λέει η καρδιά της, που ξέρει να αγωνίζεται για τα πιστεύω της και το συμφέρον τής Τήλου, που δεν φοβάται να υψώσει τη φωνή της και να κτυπήσει τη γροθιά της στο τραπέζι, αν χρειαστεί, για να διεκδικήσει αυτά που δικαιούται το νησί της. Και επειδή είναι γνωστό πως το φρέσκο ή το βρώμικο ψάρι το διακρίνει κανείς απ' το κεφάλι, θα έλεγα, χωρίς κανένα δισταγμό, ότι το κεφάλι της Τήλου είναι... φρεσκότατο! https://www.ribandsea.com/face/4492-i-dimarxos-maria-kamma-aliferi-milaei-gia-tin-anakyklosi-ton-aporrimmaton-kai-to-eleythero-camping-stin-tilo.html

Υπάρχουν όμως και άλλοι λόγοι για τους οποίους ονομάζω πια την Τήλο καρδιοκλέφτρα, νησί της καρδιάς μου. Στην Τήλο ο επισκέπτης έχει ό,τι ζητήσει. Ήσυχες διακοπές, καλό κλίμα, φιλικοί άνθρωποι, καλό φαγητό, όμορφα μονοπάτια, υπέροχη θάλασσα. Θα μπορέσει ακόμη να στήσει το αντίσκηνό του στο ελεύθερο camping της Ερίστου, με δωρεάν παροχή νερού και τουαλέτας απ' τον Δήμο, να διασκεδάσει σε ένα από τα μπαράκια των Λιβαδειών ή στο μπαρ του εξωπραγματικού αλλά εγκαταλελειμμένου Μικρού Χωριού.

Θα εκπλαγεί ακόμη ο επισκέπτης βλέποντας πως οι πέρδικες και τα άλλα πτηνά του ουρανού δεν πετούν τρομαγμένα στο πέρασμά του. Αποτέλεσμα της απαγόρευσης του κυνηγίου που καθιέρωσε ο αείμνηστος Τάσος Αλιφέρης. Μια στοχευμένη ενέργεια που έδωσε την ευκαιρία στην ξενιτεμένη πανίδα να επιστρέψει στην Τήλο και μαζί μ' αυτήν να μεγαλώσει η τουριστική περίοδος, αφού πολλοί ξένοι επισκέπτες σπεύδουν στην Τήλο για να περπατήσουν στα μονοπάτια της, να συναντήσουν και να φωτογραφίσουν πέρδικες αετούς, παγώνια, τσαλαπετεινούς, φασιανούς, γεράκια και άλλα.

Όλα αυτά έρχεται να τα συμπληρώσει η πράσινη ενέργεια, η ανακύκλωση των απορριμμάτων https://www.ribandsea.com/news/4497-o-antidimarxos-spyros-aliferis-milaei-gia-tin-prasini-energeia-tin-anakyklosi-ton-aporrimmaton-kai-tin-ilektrokinisi-ton-oximaton-stin-tilo.html η τυροκομική Κοιν.Σ.Επ. "Ήριννα" https://www.ribandsea.com/travels/4496-irinna-mia-ekpliktiki-tyrokomiki-koin-s-ep-stin-tilo.html και η ηλεκτροκίνηση των οχημάτων που είναι προ των πυλών, αφού η υποδομή για το φουλάρισμα των μπαταριών έχει ήδη ολοκληρωθεί!

Αυτή τη φορά έφθασα στην Τήλο μέσω Ρόδου, μένοντας στο "Πρέβελης" της "ΑΝΕΚ LINES" σε όλη την διάρκεια του δρομολογίου του από τον Πειραιά. Στην Κάσο κατέβηκε η καπετάνισσα και συνέχισα μόνος μέχρι τη Ρόδο και από εκεί οδικώς μέχρι τη Σκάλα της Καμείρου όπου το επόμενο πρωί επιβιβάστηκα μαζί με το αυτοκινούμενο στο "Παναγία Σπηλιανή". https://www.ribandsea.com/travels/4500-me-to-panagia-spiliani-apo-tin-kameiros-skala-tis-rodou-stin-tilo.html

Είναι αλήθεια πως φθάνοντας στην Τήλο αναρωτιόμουν αν υπήρχε κάποιο θέμα με το οποίο να μην έχω ασχοληθεί στις προηγούμενες επισκέψεις μου. Και ενώ πίστευα πως αυτή τη φορά θα έκανα απλώς τουρισμό, έφυγα στο τέλος με 9 βιντεάκια στις αποσκευές μου, συμπεριλαμβανομένου αυτού του αμιγώς ταξιδιωτικού που θα δείτε σε λίγο!

Ευχαριστώ την εταιρεία "ΑΝΕΚ LINES", για το ταξιδι μέχρι τη Ρόδο, τη Δήμαρχο της Τήλου, και φίλη μου, Μαρία Καμμά-Αλιφέρη, την πλοιοκτήτρια εταιρεία του "Παναγία Σπηλιανή" και τον καλό μου φίλο Νίκο Χριστοφή για τη ζεστή φιλοξενία.