Λαφονήσι και Φαλάσαρνα. Όταν η Φύση έχει κέφια.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Τελευταίοι σταθμοί της πρόσφατης επίσκεψής μας στη μεγαλόνησο ήταν το Λαφονήσι και η Φαλάσαρνα. Είναι αλήθεια πως είχα περάσει στο παρελθόν από αυτές τις μαγικές γωνιές της Κρητης, αλλά δεν έτυχε ποτέ να τις δω και να τις απολαύσω από κοντά. Περνούσα πάντοτε βιαστικά γιατί προτεραιότητα είχε πότε η Παλιόχωρα και πότε η Γαύδος. Αυτή τη φορά κατάλαβα το λάθος μου.

Πιστέψαμε αρχικώς, πλησιάζοντας στο Λαφονήσι, ότι δεν θα βρίσκαμε ελεύθερο χώρο να παρκάρουμε το αυτοκινούμενο. Όμως, γρήγορα εμφανίστηκε μπροστά μας ο μεγάλος χώρο στάθμευσης λεωφορείων και τροχόσπιτων σε μικρή απόσταση από την παραλία. Και όχι μόνο ελεύθερος και άνετος χώρος στάθμευσης, αλλά και παροχή νερού! Δεν μπορούσαμε να βρούμε καλύτερο "άλλοθι" για να μείνουμε στο Λαφονήσι και να διανυκτερεύσουμε. Θα έλεγα μάλιστα ότι αν δεν μας πίεζε ο χρόνος να επιστρέψουμε στη βάση μας και να δούμε τα εγγόνια μας που τόσο μας είχα λείψει, θα μπορούσαμε και θα θέλαμε να μείνουμε στο εκπληκτικό αυτό μέρος πολύ περισσότερο.

Οι καιρικές συνθήκες ήταν πάντως ιδανικές και μας έδωσαν την ευκαιρία να απολαύσουμε την εξαιρετική θάλασσα και να απαθανατίσουμε από ψηλά τη μαγεία της περιοχής με το drone. Ο κυρ Μιχάλης μας υποδέχθηκε, καθώς είχαμε μπει στην τελική ευθεία για την παραλία, πρόθυμος να μας κεράσει κάτι από αυτά που είχε στον πάγκο του. Καθώς μου αρέσουν ιδιαίτερα οι απλοί, φιλόξενοι και ομιλητικοί άνθρωποι, έπιασα ψιλή κουβέντα μαζί του περί ανέμων και υδάτων...

Εννοείται πως κι' εδώ, όπως στον Μπάλο, η περιοχή είναι χαρακτηρισμένη σαν Natura 2000. Αυτό βεβαίως δεν εμπόδισε τη στρατιά των ομπρελλών και των "ανάκλιντρων" να πλημμυρίσει κάθε γωνιά της παραλίας. Τουλάχιστον στο Λαφονήσι οι κλασικές κακάσχημες ομπρέλες έχουν αντικατασταθεί με ψάθινες που παραπέμπουν σε παραλίες νησιών του Ειρηνικού. Πάλι καλά.

Οι επισκέπτες περνούν στο Λαφονήσι περπατώντας στα ρηχά νερά που το χωρίζουν από τον κορμό της Κρήτης. Το θέαμα, σε συνδυασμό με το χρώμα της θάλασσας και τη διαύγεια του νερού, είναι πράγματι μοναδικό και εντυπωσιακό.

Καθ' οδόν προς τα Χανιά, από όπου θα παίρναμε την επομένη το πλοίο για τον Πειραιά, κάναμε μια στάση στη Φαλάσαρνα και την εκπληκτική παραλία της με την οποία δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλη στην Ελλάδα που να μπορεί να την ανταγωνιστεί σε πλάτος! Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι το σερβίρισμα των λουομένων γίνεται με τη... γουρούνα που διαθέτει η καφετέρια που βρίσκεται εκεί!