Ο γύρος της Ευρώπης με φουσκωτό; Θα 'θελες ε;

Απεδείχθη, τελικώς, πως έχει δίκιο ο λαός που λέει ότι "όταν ο άνθρωπος κάνει όνειρα, ο Θεός γελά" ή όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι "άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει". Ο Πιττακός ο Μυτιληναίος είπε επίσης κάτι ανάλογο. "Ό μέλλεις ποιείν, μή λέγε. Αποτυχών γάρ καταγελασθήση".

Κάπως έτσι την πάτησα κι' εγώ. Εδώ και δύο χρόνια προσπαθώ να δώσω σάρκα και οστά στο όνειρό μου να κάνω τον γύρο της Ευρώπης με ένα φουσκωτό σκάφος, αλλά φαίνεται πως αυτό το όνειρο δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ. Θα μείνει ένα όνειρο θερινής νυκτός, καθώς πέρυσι δεν κατάφερα να βρω τον κινητήρα και τα καύσιμα (έβαλαν κάποιοι το χεράκι τους γι' αυτό), ενώ φέτος, που βρήκα τον κινητήρα, δεν κατάφερα να βρω χορηγό για τα καύσιμα.

Το σκάφος, ένα 6μετρο Barracuda είναι έτοιμο. Το ίδιο και ο κινητήρας, ένας τετράχρονος εξωλέμβιος Yamaha 175 h.p, που είναι ήδη τοποθετημένος στον καθρέφτη του. Ο εξοπλισμός του σκάφους είναι προσφορά της "Alex Marine", η τέντα προσφορά της εταιρείας "Τηλιγάδα", οι μπαταρίες και το inverter προσφορά των "Αφων Κυριαζή", χορηγοί επικοινωνίας είναι η ΕΡΤ, ο "Enikos.gr" και το περιοδικό "Boat and Fishing". Επιπλέον, ο "Λεριακός Όμιλος Σκαφών" και τα Υπουργεία Ναυτιλίας, Τουρισμού και Εθνικής Αμύνης έχουν ήδη θέσει το ταξίδι υπό την αιγίδα τους.

Παράλληλα λύθηκε ένα ακόμη σύνθετο πρόβλημα. Ο Γιώργος Νίκας και ο Μπάμπης Κωνσταντάτος, εναλλακτικώς, θα εκτελούσαν χρέη συγκυβερνήτη.

Παρ' όλα αυτά χορηγός για τα καύσιμα δεν βρέθηκε, όσες πόρτες και αν χτύπησα. Μπαίνει έτσι οριστικώς το ταξίδι αυτό στο μπαούλο των ανεκπλήρωτων προσδοκιών και μαζί όλα τα σχέδια που είχα στο μυαλό μου γι' αυτούς τους τρεις περίπου μήνες που θα διαρκούσε η περιπλάνησή μας στις θάλασσες και τα ποτάμια της Ευρώπης.

Ζητώ συγγνώμη από όλους εσάς, τους αναγνώστες, τους φίλους και συνδρομητές μου, που δεν θα μπορέσω να πραγματοποιήσω αυτό για το οποίο τόσο καιρό σας προετοίμασα και που έχω στο μυαλό μου από το 1991. Λυπάμαι που δεν θα μπορέσω να γεμίσω τις ώρες που θα θέλατε να ξεφύγετε λίγο - όπως κι' εγώ άλλωστε - από τα τετριμμένα και καθημερινά, διαβάζοντας και βλέποντας την όμορφη περιπέτεια τριών φίλων στα ποτάμια και τις θάλασσες της γηραιάς ηπείρου.

Φταίει, ίσως, και ο παλιοχαρακτήρας μου, αφού έχω κατά καιρούς συγκρουστεί με εν δυνάμει χορηγούς. Αν βεβαίως με ρωτήσετε : "Έβαλες τώρα μυαλό;", θα σας απαντήσω πως "αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα θα ξανα-έβαφα γαλάζια τη θάλασσα". Τουτέστιν, αν υπήρχε πιθανότητα να ξαναγεννηθώ, πάλι έτσι θα ήθελα να είμαι. Και ας μην βρω ποτέ χορηγό για τα καύσιμα.

Όσο βεβαίως σκέφτομαι πως οι 9.000 συνδρομητές μου στο YouTube θα μπορούσαν να είναι οι χορηγοί των καυσίμων, εάν έβαζε ο καθένας τους από ενάμιση ευρώ, το κόστος ενός ελληνικού καφέ δηλαδή, μου έρχεται να κλαίω και να γελάω! Δεν θα άξιζε το κόστος ενός καφέ για όσα θα τους έδειχνα επί τρεις μήνες στο YouTube; Πώς να τους το ζητούσα όμως;

Ιωσήφ Παπαδόπουλος