Προσκύνημα στους Αρκιούς και στο Μαράθι από θαλάσσης και αέρος!

Χειριστής drone - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Δεν ήταν επίσκεψη αυτή που κάναμε στους Αρκιούς και στο Μαράθι στις αρχές Νοεμβρίου. Προσκύνημα ήταν. Τόποι μαγικοί και τα δύο μικρονήσια, που παίρνουν για τον επισκέπτη τους χειμωνιάτικους μήνες τη μορφή του επίγειου παράδεισου.  

Με ένα καιρό καλοκαιριάτικο, αλλά χωρίς μελτέμι, επιβιβαστήκαμε στο "Νήσος Κάλυμνος" και αποπλέοντας από τους Λειψούς φθάσαμε στους Αρκιούς μέσω Πάτμου. Γνωστές και αγαπημένες φιγούρες στην υποδοχή η κυρία Μαρία Κάβουρα, ο αδελφός της Στέφανος και ο "Κατσαβίδης". Δεν ήταν απασχολημένοι με τους καλοκαιρινούς επισκέπτες και τα σκάφη που στοιβάζονται στο μικρό λιμάνι του νησιού κι' έτσι μπορέσαμε να συζητήσουμε για όσα έγιναν από την τελευταία φορά που τους είδα. Δεν πάει και πολύς καιρός άλλωστε. Τον περασμένο Ιούνιο ήμασταν πάλι εδώ με τον Γιώργο Νίκα και το δεκάμετρο του Σταυρουλάκη.

Κάθε φορά περνούσα απ' τα Τηγανάκια με φουσκωτό. Ποτέ με τα πόδια. Αυτή τη φορά αποφάσισα λοιπόν να περπατήσω μέχρι τη "γαλάζια λίμνη" με τα τυρκουάζ νερά, παρά το πρόβλημα που είχα στο αριστερό μου γόνατο. Μας άφησε ο Καμπόσος στον όρμο του Αγλύπαππα και από κει ακολουθώντας το μονοπάτι φθάσαμε σε 30 περίπου λεπτά στα Τηγανάκια. Μετάνοιωσα που δεν πέταξα το drone, αλλά δεν ήθελα να το ρισκάρω καθώς ο αέρας, που είχε εν τω μεταξύ κάνει την εμφάνισή του, ανέβαζε την ένδειξη "high wind velocity, fly with caution" στην οθόνη του Tablet. Δεν ήταν καιρός να χάσω το Mavic έχοντας τρεις ακόμη δόσεις απλήρωτες.

Η τηλεφωνική επικοινωνία εν τω μεταξύ με τους Καβουραίους στο Μαράθι ήταν από προβληματική μέχρι αδύνατη. Τελικώς η Πόπη έστειλε τον γιο του Καμπόσου Λευτέρη να μας πάρει με το βαρκάκι του από τους Αρκιούς.

Αυτή η μαγική γωνιά, που τη δεκαετία του '80, όταν την επισκέφτηκα για πρώτη φορά, ήταν το καταφύγιο του Μιχάλη, του Δημήτρη και της Πόπης Κάβουρα, που ζούσαν εκεί στερούμενοι ηλεκτρικού ρεύματος, με δυσκολία στην παροχή νερού και τηλεφώνου, τώρα είναι πια ένας τουριστικός προορισμός. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι γίνεται εδώ τον Αύγουστο και πόσα σκάφη αγκυροβολούν στα ανοικτά της ταβέρνας του "πειρατή", του αδελφού του Σταύρου και του Παντελή Αιμιλιανού. Μέχρι μπαράκι λειτούργησε τελευταία στην ανατολική πλευρά του φυσικού όρμου! Αυτός είναι κυρίως ο λόγος που δεν πηγαίνω πια στο Μαράθι καλοκαίρι. Σκέφτομαι πάντως πως έχω κι' εγώ το μερίδιο της "ευθύνης" που μου αναλογεί σ' αυτό το τουριστικό ντελίριο, με τα δεκάδες άρθρα μου στα περιοδικά και στο διαδίκτυο και τις αναφορές στην τηλεόραση και στο YouTube.