Παραποτάμια Φλώρινα. "Διατηρητέα" γοητεία και εγκατάλειψη.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ομολογώ ότι τη Φλώρινα την είχα παρεξηγήσει σαν πόλη. Κάτι η γειτνίασή της με την Αλβανία, κάτι τα προβλήματα που είχε παλαιότερα με τις κλοπές, κάτι ο βαρύς χειμώνας, κάτι η έλλειψη χρόνου να περιπλανηθώ στα στενά της, όλα αυτά με είχαν απογοητεύσει και την απέφευγα. Φέτος όμως, με την ευκαιρία του "Δ' Διεθνούς Συνεδρίου - Δημιουργική Γραφή" που πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο της πόλης μείναμε (αναγκαστικά) λίγο παραπάνω και έτσι είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα αυτό το κρυμμένο διαμάντι της βορειοδυτικής Μακεδονίας.

Κεραμοσκεπές από άκρη σε άκρη και ένας ποταμός, ο Σακουλέβας, που διατρέχει την πόλη και της δίνει μια ξεχωριστή ομορφιά. Γύρω του ο ποταμός συγκεντρώνει τον πνευματικό κόσμο της πόλης, καθώς τον περιβάλλουν όμορφες καφετέριες, ατελιέ ζωγράφων, όπως επίσης και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Φλώρινας. Το περιβάλλον του ποταμού και των παραδοσιακών αρχοντικώς έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης και υπήρξε σκηνικό για αρκετές ταινίες του Θ. Αγγελόπουλου.

Αυτό όμως που κυρίως προβληματίζει τον επισκέπτη - εμένα τουλάχιστον με έκανε να ονειροπολήσω στην αρχή και στη συνέχεια με διέλυσε - είναι τα παλιά παραδοσιακά αρχοντικά που στολίζουν τις κοίτες του ποταμού, τα περισσότερα των οποίων, δυστυχώς, έχουν αφεθεί στην τύχη τους και στη φθοροποιό επίδραση του χρόνου. Φαίνεται πως ο χαρακτηρισμός των σπιτιών αυτών σαν "διατηρητέα" είναι αυτό που τα καταδίκασε στη λήθη και την εγκατάλειψη.

"Είναι τόσο μεγάλη η γραφειοκρατία και το κόστος σε χρόνο και χρήματα", μου λέει ένας κάτοικος της περιοχής, "ώστε και μόνο η σκέψη να μπει κανείς στη διαδικασία να φτιάξει το παραδοσιακό του σπίτι είναι αποτρεπτική!".

Φύγαμε πάντως με τις καλύτερες εντυπώσεις απ' τη Φλώρινα και δώσαμε την υπόσχεση στον εαυτό μας ότι αν διασχίσουμε στο μέλλον τη δυτική Μακεδονία θα περάσουμε και πάλι απ' την όμορφη αυτή πόλη για να την γνωρίσουμε καλύτερα.