Η αντίστροφη μέτρηση για τον περίπλου της Ευρώπης με φουσκωτό άρχισε!
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το 2016 έβγαλα από το σκονισμένο μπαούλο των αναμνήσεων και των χαμένων προσδοκιών ένα παλιό μου όνειρο, που είχα κλείσει εκεί το καλοκαίρι του 1991, όταν επέστρεφα με τον δεκάχρονο τότε γιο μου από τη Σκωτία με το επτάμετρο Olympic. http://www.ribandsea.com/memo/292-2010-03-10-11-08-40.html Νόμισα, για μια στιγμή, ότι το όνειρο εκείνο, να κάνω δηλαδή τον γύρο της Ευρώπης με ένα μικρό φουσκωτό σκάφος, διασχίζοντας τα πλωτά ποτάμια της, τη Μαύρη Θάλασσα, τμήμα της Βόρειας Θάλασσας και τη Μεσόγειο, θα μπορούσε επιτέλους να πραγματοποιηθεί το καλοκαίρι του 2017. Μια επιθυμία που έμελλε ωστόσο να μείνει όνειρο θερινής νυκτός.
Βρήκα βεβαίως σκάφος, χάρις στην ευγενική προσφορά του Τάσου Χατζησταματίου, κατασκευαστή των ελληνικών ποιοτικών φουσκωτών σκαφών "Barracuda", αλλά δεν κατάφερα να εξασφαλίσω κινητήρα και χρήματα για τα καύσιμα. Πώς να κάνω 7.000 ν. μίλια αν δεν έχω κινητήρα, χρήματα για τα καύσιμα και, βεβαίως, τον κατάλληλο άνθρωπο που θα θέλει και θα μπορεί να με ακολουθήσει;
http://www.ribandsea.com/travels/2393-i-antistrofi-metrisi-gia-ton-gyro-tis-evropis-me-fouskoto-arxise.html
4η μαρίνα Γλυφάδας αφ' υψηλού. Παραμονή; Πού αλλού; Στο αυτοκινούμενο!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Η παραλία της Γλυφάδας υπήρξε ανέκαθεν για τους κατοίκους της νοτιοδυτικής Αττικής μια σύντομη, ευχάριστη και φθηνή έξοδος διαφυγής. Με ελάχιστα καύσιμα, οι ιδιοκτήτες αυτοκινούμενων που κατοικούν στο λεκανοπέδιο, περνούν κάποια Σαββατοκύριακα αποφεύγοντας τα πρατήρια των καυσίμων, τα διόδια και την κίνηση στους δρόμους, με ό,τι αυτά συνεπάγονται.
Χριστούγεννα στο Ναύπλιο και στα πέριξ με ανοιξιάτικο καιρό, αυτοκινούμενο και... drone!
Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο - Εναέρια πλάνα : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ακυρώσαμε τα τελευταία δωρεάν εισιτήρια που μας είχε προσφέρει για φέτος η "Hellenic Seaways", εν όψει και των θυελλωδών ανέμων που προέβλεπε η Ε.Μ.Υ. στο Αιγαίο για τις ημέρες των Χριστουγέννων, και αποφασίσαμε να αποδράσουμε για λίγο στο πανέμορφο Ναύπλιο. Αιτία της ακύρωσης των εισιτηρίων για Σκιάθο και Σκόπελο δεν ήταν βεβαίως μόνο ο κακός καιρός, αλλά και το τέρας που ακούει στο όνομα Ελληνικό "Κράτος" και που δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να εφευρίσκει τρόπους για να ταλαιπωρεί και να ληστεύει τους πολίτες του. Γι' αυτό όμως θα σας μιλήσω μια άλλη φορά. Είναι κρίμα να δηλητηριάσω τις υπέροχες εμπειρίες που μας προσέφερε το τετραήμερο αυτών των Χριστουγέννων σε μια από τις πιο όμορφες πόλεις της Ελλάδας.
Το χαμηλό βαρομετρικό, που επικρατεί πλέον μονίμως για τα αυτοκινούμενα στους σταθμούς διοδίων της Ολυμπίας Οδού, με έκανε να επιλέξω για άλλη μια φορά τον παραλιακό παράδρομο και να ισοσκελίσω τα δέκα ευρώ, που θέλουν οι λήσταρχοι μεγαλοεργολάβοι μέχρι την Κόρινθο, με δύο κιλά μύδια και μερικά κυδώνια στο Νεράκι. Και τους ληστές αφήσαμε με την όρεξη ότι θα υποκύψουμε στις ορέξεις τους, και το φαγητό της επομένης, που προέβλεπε μύδια με ρύζι και εξτρά σαγανάκι, εξασφαλίσαμε!
Μια περιήγηση στις Βυζαντινές εκκλησίες της Αθήνας με την Δέσποινα Σολκίδου.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μια εξαιρετική ιδέα, εμπνευσμένη από την Δέσποινα Σολκίδου, ξεκίνησε το Σάββατο 16 Δεκεμβρίου με αφετηρία το βυζαντινό εκκλησάκι της Αγίας Δύναμης στο ύψος της οδού Μητροπόλεως όπου παλαιότερα στεγαζόταν το Υπουργείο Παιδείας. Μια άγνωστη σχετικώς πλευρά της Αθήνας αρχίζει να ανοίγεται μπροστά στα μάτια των δημοτών της. Βυζαντινές εκκλησίες σώζονται ακόμη στις συνοικίες γύρω από την Πλάκα, όπως η Αγία Δύναμη, η Παναγία η Γοργοεπήκοος, η Καπνικαρέα κ.α.
Ο καιρός δεν βοήθησε πάντως, με την βροχή να κάνει αισθητή την παρουσία της μετά την επίσκεψη στην Παναγία την Παντάνασσα, στο Μοναστηράκι, με αποτέλεσμα να μην καταφέρω να βιντεοσκοπήσω την περιήγηση και στους άλλους βυζαντινούς ναούς που περιελάμβανε το πρόγραμμα. Συνήγορος του κακού καιρού και η "πολυπολιτισμική" πλυμμύρα με τους σαλεπιτζήδες και τους αφρικανούς τυμπανιστές που κάλυψαν κάποια στιγμή με τα ουρλιαχτά τους τη φωνή της Δέσποινας και τα μικρόφωνα της βιντεοκάμερας...
Χοιροσφάγια. Κάποιοι διατηρούν ακόμη την οικογενειακή παράδοση στη Σέριφο.
Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Περιπλανώμενος τόσα χρόνια στην ελληνική περιφέρεια, έχω σκεφτεί ότι θα μπορούσαμε να είμαστε ο πιο προνομιούχος, ο πιο ευτυχισμένος λαός αυτού του πλανήτη. Ο λαός με την ωραιότερη χώρα, το ιδανικότερο κλίμα, τον απίστευτο ορυκτό πλούτο, τη μεγάλη ιστορία και τον πολιτισμό. Θα μπορούσαμε αν... αν... αν... Δεκάδες αν, που δεν είναι ωστόσο της παρούσης να απαριθμήσω.
Στο πρόσφατο σύντομο ταξίδι μου στη Σἐριφο βεβαιώθηκα γι' αυτό. Γιατί όταν βαπτισθείς στην κολυμπήθρα των εθίμων και της παράδοσης και γίνεις κομμάτι μιας ελληνικής οικογένειας που ζει με αυτήν, δεν μπορείς παρά να ανατρέξεις στις ρίζες σου, να συγκινηθείς και να νοιώσεις υπερἠφανος που έτυχε να γεννηθείς στην Ελλάδα από Έλληνες γονείς! Και το λέω αυτό χωρίς ίχνος ρατσισμού ή ξενοφοβίας.
Φράγμα και λιμνοδεξαμενή Σερίφου. Δώρο άδωρο!
Βίντεο και εναέρια πλάνα : Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Ξενάγηση : Τζίνα Προκοπίου
Ελάχιστα τελικώς δημόσια έργα δημοπρατούνται και ολοκληρώνονται στην Ελλάδα με προγραμματισμό και με τον μηχανικό-εργολάβο-κατασκευαστή να επικεντρώνεται στην εύρυθμη και κανονική λειτουργία τους ώστε να προσφέρουν έργο στους πολίτες-δημότες και να δικαιολογήσουν τα χρήματα που σπαταλήθηκαν μέχρι να ολοκληρωθούν.
Στα ημιτελή αυτά έργα περιλαμβάνεται και το φράγμα της Σερίφου, πάνω από την περίφημη παραλία της Ψιλής Άμμου, που ολοκληρώθηκε το 2003 και σκοπό είχε να συγκεντρώνει τα νερά της βροχής και των πηγών, να τα φιλτράρει και να τα διοχετεύσει στην κατανάλωση. Το φράγμα λοιπόν έγινε, αλλά ως εκεί! Τα νερά δεν φιλτράρονται και όταν το φράγμα υπερχειλίζει, τα νερά πέφτουν στον κάμπο μεταφέροντας μαζί τους κάθε είδους ακαθαρσία. Δεν έφθασαν τα χρήματα; Έφθασαν, τα μηχανήματα, τοποθετήθηκαν αλλά δεν λειτουργούν; Ουδείς γνωρίζει...
Δείτε τα εναέρια πλάνα και ακούστε τί λέει η ξεναγός Τζίνα Προκοπίου.
Ευχαριστώ την "ΖΑΝΤΕ FERRIES".
Το ιπτάμενο φουσκωτό και η αφεντιά μου κομμάτι εκπομπής του BBC!
Μοιράσαμε τον φετινό Αύγουστο ανάμεσα σε δύο αγαπημένα νησιά των Δωδεκανήσων. Την Τήλο και τη Νίσυρο. Στην Τήλο είχα την ευκαιρία να πετάξω με το ιπτάμενο φουσκωτό και, μεταξύ των άλλων, να γίνω άθελά μου κομμάτι της ταξιδιωτικής εκπομπής του BBC "Travel Show"!
Δυστυχώς ο καιρός έκανε τα τρελά του την ημέρα που ο δημοσιογράφος του BBC επρόκειτο να πετάξει μαζί μου πάνω απ' το λιμάνι του νησιού. Έτσι στο βίντεο που θα δείτε τα εναέρια πλάνα δεν είναι δικά του αλλά τραβήχτηκαν μερικές ημέρες νωρίτερα από τον συνεπιβάτη μου Νίκο Χριστοφή με την Go Pro που του έδωσα. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και αυτό το ήξερε καλά το τριμελές τηλεοπτικό συνεργείο του Βρετανικού τηλεοπτικού σταθμού BBC!
Αέρας, ήλιος, θάλασσα, άμμος, έρωτας, Σέριφος!
Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τις πέντε τελευταίες ημέρες του Αυγούστου είχαμε στη διάθεσή μας να επισκεφτούμε ένα νησί, μέχρι να επιστρέψουν τα εγγόνια απ' την Κάσο, και επιλέξαμε τη Σέριφο. Η "ΖΑΝΤΕ FERRIES" μας χάρισε τα εισιτήρια (να είσαι καλά φίλε Νίκο Κάρδαρη), ο καπετάν Μιχάλης Λυγνός με φιλοξένησε και μοιράστηκε μαζί μου τον χρόνο του ταξιδιού στη γέφυρα του "ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ", μέχρι που στις 10 περίπου το βράδυ αποβιβαστήκαμε στο Λιβάδι που έσφυζε από ζωή. Γεμάτες, σχεδόν, οι παραλιακές ταβέρνες με το 
αυτοκινούμενο να διασχίζει με δυσκολία τον παραλιακό δρόμο κι' εμείς να κατευθυνόμαστε προς την παραλία του Αυλόμονα, στο ανατολικό άκρο του όρμου. Εκεί αποφασίσαμε να "αγοράσουμε" σε τιμή ευκαιρίας το οικόπεδο που θα μας φιλοξενούσε τα επόμενα τέσσερα βράδια και να επιστρατεύσουμε το παπί για τη συνέχεια.
Ο αέρας, αν και νύχτα, μας έπαιρνε και μας σήκωνε και σ' αυτό το τέμπο έμεινε μέχρι που φύγαμε απ' το νησί! Πέντε μέρες δεν πήγε για ύπνο ο Αίολος, ξεφυσούσε στα εφτάρια και μας εξέπληξε με το κουράγιο του! Άδικα πήρα μαζί μου το drone...
Όταν επιστρέφεις σε ένα τόπο με τον οποίο σε συνδέουν όμορφες αναμνήσεις, δεν μπορεί παρά να τον αγαπήσεις διπλά. Ήταν Σεπτέμβριος του 1972, 45 ολόκληρα χρόνια πριν, όταν στα Λιβαδάκια βγάζαμε με την καπετάνισσα, που τότε την είχα γνωρίσει, τις "σέλφι" εκείνης της εποχής με μοναδικό φόντο την αμμουδιά και τις καλαμιές. Σήμερα τα Λιβαδάκια είναι αγνώριστα. Ένας ολόκληρος οικισμός έχει καλύψει τον λόφο και τα σπίτια του έχουν ενωθεί με το λιμάνι! Οργανωμένο camping (πολύ αξιόλογο, όντως), bungalows, μπαρ, πισίνες, καταδυτικές δραστηριότητες! Στο όνομα της "ανάπτυξης" θυσιάζονται, δυστυχώς, κάποια πράγματα και φεύγουν ανεπιστρεπτί...
Σαμοθράκη. Αν ο Θεός αγάπησε το Αιγαίο, το νησί αυτό το λάτρεψε!
Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ακούγαμε τόσα χρόνια για τη Σαμοθράκη αλλά, εκτός από την ακοή, άλλη αίσθησή μας δεν συμμετείχε σ' αυτή τη "γνωριμία". Προσωπική άποψη, τουτέστιν, δεν είχαμε. Πέρασα βέβαια μια φορά απ' το λιμάνι της Καμαριώτισσας, στα τέλη της δεκαετίας του '90, καθώς επέστρεφα με το φουσκωτό απ' τον Έβρο και την Αλεξανδρούπολη, απεσταλμένος του "Νέμεσις" στο οποίο αρθρογραφούσα εκείνη την εποχή. Μέχρι εκεί, όμως. Δεν είχα τότε ούτε τον χρόνο ούτε τον τρόπο να περιπλανηθώ στο νησί των Καβείρων και το ανέβαλα για αργότερα. Και το "αργότερα" έμελλε να είναι ο φετινός Ιούνιος όταν, εκμεταλλευόμενοι την χορηγία της "Hellenic Seaways", περάσαμε με το "Express Πήγασος" από το Λαύριο στην Καβάλα, συνοδευόμενοι, ως συνήθως, από το αυτοκινούμενο σπίτι μας και τη γιαπωνέζικη δίτροχη "πάπια".
Ο αρχαίος οκισμός του Εμπορειού στη Χίο.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αποδεικνύεται, τελικώς, ότι δεν αρκεί να επισκεφτεί κανείς έναν τόπο μια φορά και να ισχυριστεί ότι τον γνωρίζει. Κάτι θα του ξεφύγει, κάτι δεν θα προλάβει να δει, κάτι δεν θα του πουν. Αυτή τη φορά, επί παραδείγματι, που πήγα στη Χίο, διαπίστωσα ότι υπήρχαν αρκετά πράγματα που δεν είχα δει στις προηγούμενες επισκέψεις μου. Ας είναι καλά ο κουμπάρος του καλού μου φίλου Γιώργου Μισετζή, Σωκράτης Γάγκας, που με συνόδευσε στο μουσείο της μαστίχας στο Πυργί http://www.ribandsea.com/travels/3119-to-mouseio-tis-mastixas-konta-sto-pyrgi-tis-xiou-ergo-tou-politistikoy-idrymatos-omilou-peiraios, στο σπήλαιο της Συκιάς http://www.ribandsea.com/travels/3123-to-spilaio-tis-sykias-stous-olympous-tis-xiou και στον αρχαίο οικισμό του Εμπορειού. Υπάρχουν σίγουρα και άλλα που δεν έχω δει. Τα αφήνω όμως για την επόμενη φορά, ώστε να κρατηθεί το ενδιαφέρον μου γι' αυτό το όμορφο νησί ζωντανό.
Στον Εμπορειό έκανε ανασκαφές η Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών, υπό την εποπτεία του Τζων Μπόρντμαν. Οι ανασκαφές άρχισαν το 1953. Πλησιάζοντας στον αρχαιολογικό χώρο, στο ύψωμα πάνω απ' τον οικισμό και το λιμάνι του Εμπορειού, μου έκανε εντύπωση ο προσεγμένος χώρος υποδοχής. Έντυπα ενημέρωσης, βιντεοσκοπημένο υλικό για τους επισκέπτες, υπαίθριο σαλόνι, καθαρές τουαλέτες. Αν και δεν χρειάζεται να εκθειάζει κανείς τα αυτονόητα, εγώ θα πω ένα εύγε! Αρκετά μας ταλαιπωρεί το τίποτε, καιρός να επιβραβεύσουμε τις καλές προσπάθειες.
Νησίδα Γυαλί Νισύρου. Εκεί όπου συνυπάρχουν η κόλαση και ο παράδεισος!
Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πηγή πληροφοριών : http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=378692
http://oryktos.blogspot.gr/2011/02/to.html
Το Γυαλί αποτελεί από μόνο του μια κατηγορία στο νοτιοανατολικό Αιγαίο! Όχι γιατί είναι το μοναδικό νησί στο οποίο ανθεί λατομική δραστηριότητα, αλλά γιατί λόγω του μικρού του μεγέθους η εξόρυξη της ελαφρόπετρας και του περλίτη καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο τμήμα του με το υπέροχο φυσικό περιβάλλον να προσπαθεί απεγνωσμένα να αναπνεύσει, να επιβιώσει. 
Είναι φανερό πως το μέγεθος του νησιού αυτού συρρικνώνεται με την πάροδο του χρόνου, με τα μηχανήματα, τα ανακυκλώσιμα και τα άχρηστα υλικά να βρίσκονται σε ελάχιστη απόσταση από τις πανέμορφες παραλίες του. Και είναι πράγματι οξύμωρο να στερείται η γειτονική Νίσυρος αμμουδερών παραλιών, με το Γυαλί να έχει τρεις τουλάχιστον υπέροχες αμμουδιές, η μια καλύτερη της άλλης!
Η Νίσυρος όπως την βλέπουν οι... γλάροι ή, μάλλον, το Mavic της DJI!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Στη Νίσυρο πήγαμε πρώτη φορά το 2006, με φουσκωτό σκάφος, και την αγαπήσαμε. Όχι μόνο επειδή συναντήσαμε στους Πάλους τον Χαράλαμπο Κορκή, ο οποίος μιας ξενάγησε σε όλο το νησί, χωρίς καν να μας γνωρίζει, αλλά και επειδή η Νίσυρος αποπνέει μια γλυκύτητα και μια ηρεμία, σε αντίθεση με τον Πολυβώτη και τον Στέφανο, τους δύο κρατήρες του ηφαιστείου που μουγκρίζουν κάτω απ' τα πόδια της.
Πέρυσι τον Οκτώβριο ξαναπήγαμε στη Νίσυρο, με το αυτοκινούμενο αυτή τη φορά και χορηγία των εισιτηρίων από την "Blue Star Ferries", μείναμε περισσότερο χρόνο και την εξερευνήσαμε απ' άκρη σ' άκρη αναθέτοντας την αποστολή στο Innova το οποίο, ως γνωστόν, είναι μονίμως φορτωμένο στη σχάρα του αυτοκινούμενου. http://www.ribandsea.com/travels/2609-nisyros-to-omorfotero-ifaisteio-tou-kosmou
Προσέγγιση του "Blue Star Paros" στα Λιβάδια της Τήλου (λήψη από αέρος με drone).
Χειριστής drone - μοντάζ βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μουσική επένδυση : Γιώργος Ρήγος.
Περιμένοντας προσφάτως το πλοίο στα Λιβάδια της Τήλου, για το πέρασμά μας στη γειτονική Νίσυρο, αποφάσισα να επιχειρήσω την πρώτη "επίσημη" πτήση μου με το Mavic Pro της DJI και να καταγράψω την προσέγγιση του "Blue Star Paros" στο λιμάνι του όμορφου νησιού των Δωδεκανήσων. Παρατήρηση : η ώρα του κατάπλου συνέπεσε με τη δύση του ηλίου, με αποτέλεσμα η εικόνα να βαφτεί στις αποχρώσεις του κόκκινου αποπνέοντας συγχρόνως μελαγχολία και ρομαντισμό...
Ζητώ την επιείκεια των συνδρομητών και των αναγνωστών μου, για τα όχι τόσο "επαγγελματικά" πλάνα, και τους υπόσχομαι ότι στο εξής κάθε νέα λήψη από αέρος θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Μαθαίνω άλλωστε ακόμη. Στα 66 βαδίζω. Έχω χρόνο...
Ένα λάθος μου (σκηνοθετικό), ας πούμε, ήταν ότι έπρεπε το drone να πετάξει πίσω από το πλοίο ώστε η κάμερά του να παρέχει ταυτόχρονη εικόνα του λιμανιού και των επιβατών που περίμεναν να επιβιβαστούν.
Σαν δεις την Τήλο από ψηλά! (με ιπτάμενο φουσκωτό).
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Είμαι από προχθές στην όμορφη Τήλο, η οποία απέσπασε, προσφάτως, με πολλούς επαίνους στα ευρωπαϊκά βραβεία βιώσιμης ενέργειας, το βραβείο στην κατηγορία «Ενεργειακά νησιά», το οποίο κρίθηκε από επιτροπή ειδικών, και το «Βραβείο κοινού» ύστερα από ανοιχτή ψηφοφορία μεταξύ 12 συνολικά ευρωπαϊκών έργων http://www.ribandsea.com/news/3070-dipli-protia-gia-tin-tilo-stin-evropi
Χάρις στην χορηγία της "BLUE STAR FERRIES", η οποία μου επέτρεψε να πάρω μαζί στην Τήλο, εκτός από το αυτοκινούμενο, και το ιπτάμενο φουσκωτό, πέταξα χθες μ' αυτό πάνω απ' τα Λιβάδια με επιβαίνοντα τον φίλο μου Νίκο Χριστοφή, ο οποίος εκτέλεσε και καθήκοντα camera man κρατώντας στα χέρια την αδιάβροχη Go Pro 5. Πλάνα που θα χρησιμοποιήσει το BBC τον Σεπτέμβριο, στο οδοιπορικό του για την Τήλο.
Σαν δεις την Τήλο από ψηλά λοιπόν! Άλλοι πετούν με drone, εγώ με ιπτάμενο φουσκωτό!
Ευχαριστώ την "BLUE STAR FERRIES", για το όμορφο ταξίδι, και τον φίλο μου Νίκο Χριστοφή για την παρέα και την πολύτιμη βοήθειά του.
Πάμε Οινούσσες με ιστιοπλοϊκό;
Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Συνδέομαι, συναισθηματικώς, με όλα τα νησιά του Αιγαίου. Με ανθρώπους, κυρίως, αλλά και με εικόνες μαγικές που μόνο αυτή η υγρή λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου μπορεί να εκπέμψει. Με τη Χίο, ας πούμε, με συνδέουν κάποιοι καλοί φίλοι που θα ήθελα να είναι πιο κοντά ώστε να μπορούμε να βλεπόμαστε συχνά. Ο Γιώργος Μισετζής και η γυναίκα του Μαρία Καλαγκιά, κατά κύριο λόγο, αλλά και ο κουμπάρος τους Σωκράτης Γάγκας. Δεν μπορούσα λοιπόν να μην κάνω μια ενδιάμεση στάση, στο πρόσφατο ταξίδι μου προς Λέσβο με το υπέροχο "BLUE STAR I" της "BLUE STAR FERRIES", που μας ταξιδεύει τα τελευταία χρόνια στο Αιγαίο.
Ο Γιώργος, ακούγοντας πως θα μείνω τέσσερις ημέρες στη Χίο, είχε την ιδέα να πάμε ένα διήμερο με το καινούργιο τους απόκτημα στις Οινούσσες. Το καινούργιο απόκτημα δεν είναι φουσκωτό σκάφος. Ιστιοπλοϊκό είναι! Μετά από πολλά χρόνια πλεύσης με φουσκωτά σκάφη ο Γιώργος, η Μαρία και ο Σωκράτης αποφάσισαν να μπουν στον κόσμο της ιστιοπλοίας. Και δεν είναι οι μόνοι. "Δεν υπάρχουν πια λεφτά για καύσιμα ρε Σήφη, κουραστήκαμε να πληρώνουμε!", μου είπε ο Γιώργος, και συμπλήρωσε. "Είχαμε ένα μεγάλο φουσκωτό, με δύο εξωλέμβιες, σκονιζόταν στο πάρκινγκ του Σωκράτη και πληρώναμε φόρο πολυτελείας και τεκμήριο! Δεν μπορούσαμε να πάμε πουθενά, μόνο στη σκέψη ότι θα έπρεπε να καταθέσουμε μια περιουσία στο βενζινάδικο! Περιουσία που δεν διαθέτουμε πια...".
Ψάρεμα σαρδέλλας στον κόλπο της Καλλονής.
Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Είχα αφήσει κάτι σε εκκρεμότητα από πέρυσι το φθινόπωρο που πήγαμε στη Λέσβο. Το ψάρεμα της περίφημης σαρδέλλας στον κόλπο της Καλλονής! http://www.ribandsea.com/travels/1698-fthinoporini-apodrasi-sto-nisi-tis-sapfoys
Ήμουν λοιπόν σε επικοινωνία με τον Γεν. Γραμματέα του Συλλόγου Επαγγελματιών Αλιέων Λέσβου Πέτρο Παπάζογλου, ο οποίος στις αρχές του καλοκαιριού με ειδοποίησε πως το ψάρεμα της σαρδέλλας θα ξεκινήσει μετά τα μέσα Ιουλίου, μολονότι τα πρώτα δείγματα από το μέγεθός της ήταν απογοητευτικό και παρέμενε στο επίπεδο της παπαλίνας.
Με την ευγενική χορηγία λοιπόν των εισιτηρίων από την "BLUE STAR FERRIES", το τμήμα marketing της οποίας μου έκανε τη χάρη να μου επιτρέψει, κατ' εξαίρεσιν, να ταξιδέψω δωρεάν στην αιχμή της τουριστικής περιόδου, πέρασα με το γρήγορο και πολυτελές "BLUE STAR I" στη Χίο πρώτα, όπου έμεινα τέσσερις ημέρες, και στη Λέσβο στη συνέχεια, έχοντας μαζί και το εποχούμενο "σαλιγκάρι" μου. Φερέοικο άλλωστε αποκαλούσαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι το σαλιγκάρι επειδή μεταφέρει στους ώμους το σπίτι του! (φέρω+οίκος). Κάπως έτσι δεν μεταφέρω κι' εγώ το σπίτι μου;
Η Μονή Λειμώνος (Αγ. Ιγνατίου) στην Καλλονή Λέσβου.
Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Νικόδημος Παυλόπουλος ήρθε στη Μητρόπολη Μήθυμνας (στη Λέσβο υπάρχουν δυο Μητροπόλεις, αυτές της Μυτιλήνης και της Μήθυμνας) το 1968. Την επόμενη χρονιά, το 1969, σε ηλικία μόλις 26 ετών, ο τότε μητροπολίτης Μηθύμνης Ιάκωβος (Μαλλιαρός) εκτιμώντας τη δυναμικότητα και τη δημιουργικότητά του τον έχρισε ηγούμενο της ιστορικής Μονής Λειμώνος. Ο Νικόδημος ανέπτυξε πλούσιο κοινωνικό, φιλανθρωπικό και οικοδομικό έργο, αναστηλώνοντας τόσο τη Μονή όσο και τα μετόχια της. Έχτισε δεκάδες ναούς μερικές φορές προκαλώντας σχόλια για την ιδιότυπη αρχιτεκτονική τους.
Για αυτή την ιδιότυπη αρχιτεκτονική σε πολλές δεκάδες παρεκκλήσια και ναούς, που έχτισε σχεδόν πάντα με τα χέρια του, αλλά και τις εν γένει οικοδομικές του δραστηριότητες, ασκήθηκαν σε βάρος του και ποινικές διώξεις. Ποινική διερεύνηση χωρίς κανένα τελικά αποτέλεσμα, υπήρξε και σχετικά με το έργο του στο Γηροκομείο που λειτούργησε στη Μονή Λειμώνος. Η Μονή Αγίου Ιγνατίου, στην οποία ηγουμένευσε επί σχεδόν μισό αιώνα ο Νικόδημος Παυλόπουλος, γνωστή ως Μονή Λειμώνος, εξ αιτίας του λιβαδιού (λειμώνα) στο οποίο είναι χτισμένη, ιδρύθηκε το 1526 από τον άγιο Ιγνάτιο Αγαλλιανό, κατά την παράδοση πάνω στα ερείπια Βυζαντινού μοναστηριού, και αφιερώθηκε στον Αρχάγγελο Μιχαήλ.
Το σπήλαιο της Συκιάς στους Ολύμπους της Χίου.
Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Έχω επισκεφτεί κατά καιρούς διάφορα σπήλαια, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Μερικά μάλιστα από αυτά με εντυπωσίασαν ιδιαίτερα. Μεταξύ αυτών το σπήλαιο στο φράγμα του ποταμού Αγγίτη, το σπήλαιο του Δυρού, το σπήλαιο Αλλιστράτης Σερρών, το σπήλαιο Castellana Grotte στην Ιταλία και άλλα.
Ήμουν προβληματισμένος, λοιπόν, όταν ο Σωκράτης Γάγκας, κατά την πρόσφατη ολιγοήμερη παραμονή μου στη Χίο, μου πρότεινε να επισκεφτώ το σπήλαιο της Συκιάς, που βρίσκεται κοντά στο χωριό Ολύμποι, καθώς ένα άλλο σπήλαιο που επισκέφτηκα πέρυσι στην Κύθνο (Καταφύκι), με απογοήτευσε εντελώς. Ο λόγος; Ενώ το σπήλαιο αυτό διαφημίζεται ως σταλακτιτικό, ο επισκέπτης διαπιστώνει ότι δεν υπάρχουν καθόλου, σχεδόν, σταλακτιτικοί ή σταλαγμιτικοί σχηματισμοί! Γιατί; Διότι οι κάτοικοι του νησιού τα παλαιότερα χρόνια, όταν η εξόρυξη σιδήρου στην Κύθνο ήταν στα φόρτε της, θεώρησαν σκόπιμο να σπάσουν τους σταλακτίτες για να πάρουν το μετάλλευμα που περιείχαν! http://www.ribandsea.com/travels/2547-thermia-i-kythnos-opos-kai-an-tin-peis-einai-yperoxi
Ζήλεψε ο Εγκέλαδος την ομορφιά της Βρίσας.
Επιμέλεια - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Δεν μπορούσα να φανταστώ την εικόνα που θα έβλεπα, την περασμένη εβδομάδα, καθώς έμπαινα στη Βρίσα καβάλα στο παπί. Πάνω από ένας μήνας είχε περάσει από την ημέρα που ο Εγκέλαδος κτύπησε σκληρά το όμορφο αυτό χωριό της Λέσβου και τίποτε δεν είχε αλλάξει, αν εξαιρέσει κανείς πως ο μεγάλος όγκος χωμάτων και οικοδομικών υλικών, από τα κατεστραμμένα σπίτια του οικισμού, είχε απομακρυνθεί από τους δρόμους διευκολύνοντας την κίνηση πεζών και οχημάτων.
Χωριό φάντασμα πια η Βρίσα, με τα τρία τέταρτα των σπιτιών της να είναι ακατοίκητα, ελάχιστα διαφέρει από την βομβαρδισμένη Συρία. Εκτός από τους τεχνικούς του Δήμου και της Περιφέρειας κανένας δεν κυκλοφορεί στα έρημα σοκάκια. Η σκόνη μόνο πάει σύννεφο καθώς παρασύρεται από τους τροχούς κάποιων αυτοκινήτων και σκαπτικών μηχανημάτων.
Το μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου.
Επιμέλεια - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας βρίσκεται σε ένα από τα ομορφότερα χωριά της Λέσβου, την Αγία Παρασκευή, στεγάζεται σε αναπαλαιωμένο λιθόχτιστο κτήριο του 1910 και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής.
Η ιστορία του χώρου είναι μακρά. Ακολουθούν τα βασικά κομβικά ορόσημα της ιστορίας του:
Το Κοινοτικό Ελαιοτριβείο θεμελιώθηκε το 1910 και λειτούργησε την επόμενη χρονιά, με πρωτοβουλία των κατοίκων και των ομογενών της Αγίας Παρασκευής γι’ αυτό και ονομάστηκε «Του Κοινού η Μηχανή».
Η λειτουργία του Κοινοτικού Ελαιοτριβείου ολοκληρώθηκε οριστικά το 1967, μετά από περίπου 55 χρόνια λειτουργίας, καθώς η δικτατορία συνέλαβε τα περισσότερα μέλη του κοινοτικού συμβουλίου.
Ο χώρος του Κοινοτικού Ελαιοτριβείου μετατράπηκε το 1985 σε Πολύκεντρο, σε μια προσπάθεια διάσωσης των βιομηχανικών κτηρίων της Λέσβου.
Ο Δήμος Αγίας Παρασκευής Λέσβου παραχώρησε το 2004 τη χρήση του χώρου στο Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, με σκοπό να δημιουργηθεί το Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου.
Το Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου ανοίγει τις πύλες του προς το κοινό για πρώτη φορά το 2006 και αποτελεί «μουσείο του εαυτού του», ένα ζωντανό μνημείο βιομηχανικής κληρονομιάς και επίκεντρο της πολιτιστικής ζωής του νησιού.