Μοναστήρια σκαρφαλωμένα στα μενίρ των Μετεώρων!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πέρασαν 6 χρόνια από τότε που πήγαμε τελευταία φορά στα Μετέωρα και αυτή τη φορά συγκινηθήκαμε το ίδιο όπως και τότε. Ήταν ένα ταξίδι 1.350 περίπου χιλιομέτρων. Είχαμε ξεκινήσει από την Αθήνα, περάσαμε από την Επίδαυρο, το Ναύπλιο, τον Πύργο, την Ολυμπία, τη Ναύπακτο, τους Δελφούς, το Γαλαξείδι, την Άμφισσα, τη Λαμία, την Καρδίτσα και καταλήξαμε στην Καλαμπάκα και στα μοναστήρια των Μετεώρων.
https://www.ribandsea.com/travels/1161-me-camper-apo-tin-epidavro-mexri-ta-meteora.html
Κλέψαμε οκτώ ώρες απ' τη μαγεία της Σύμης!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η Σύμη είναι ίσως η ομορφότερη θεατρική σκηνή του Αιγαίου. Εντυπωσιάζεται ο επισκέπτης καθώς το πλοίο καταπλέει στο λιμάνι του νησιού και μπροστά στα έκπληκτα μάτια του απλώνονται τα βαμμένα με παλ χρώματα σπίτια του οικισμού που σκαρφαλώνουν στις πλαγιές των δύο αντικρυστών λόφων και διατηρούν ευλαβικά την αρχιτεκτονική παράδοση του τόπου. Νησί με μεγάλη οικονομική δύναμη στο παρελθόν και 22.000 περίπου κατοίκους, η Σύμη βλέπει σήμερα τον πληθυσμό της να περιορίζεται στις 2.500 περίπου ψυχές.
Πανέμορφο Καστελλόριζο. Αναπνέει ακόμη κι' ας μην υπάρχει στον χάρτη!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Δεν είναι ίσως τυχαίο που ο Τζέφρυ Μινέϊκο Παπανδρέου επέλεξε το Καστελλόριζο για να ανακοινώσει την απόφασή του να θέσει τη χώρα υπό την εποπτεία του Δ.Ν.Τ. και των τροϊκανών ή των θεσμών, όπως θέλετε πείτε τους, το ίδιο είναι άλλωστε. Και δεν είναι τυχαίο, επίσης, ότι η πανέμορφη αυτή γωνιά ελληνικής γης δεν υπάρχει στους ελληνικούς χάρτες ή έστω στους χάρτες της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας. Μέχρι τη Ρόδο μας ενδιαφέρει τι καιρό θα κάνει βρε αδελφέ. Ποιος νοιάζεται (μην πω κάτι άλλο) για το Καστελλόριζο!
Δεν άρχισα καλά, το ξέρω. Επέστρεψα άλλωστε με τα νεύρα μου, μολονότι η ψυχή μου είναι γεμάτη με όμορφες εικόνες από τον μαγικό αυτό τόπο στον οποίο έχουν το κουράγιο να μένουν (ακόμη) διακόσιες ψυχές, στην πλειοψηφία τους υπερήλικες. Και έχω τα νεύρα μου για πολλούς και διαφόρους λόγους, ένας εκ των οποίων είναι και ο σπουδαιότερος. Για μένα τον παράξενο τουλάχιστον.
Ονειρικό ταξίδι στο παρελθόν με το τραινάκι του Πηλίου και ξεναγό τον σταθμάρχη Γιώργο Αποστολέρη.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Παρατείναμε την παραμονή μας στον Βόλο γιατί η πρόταση μιας βόλτας με το τραινάκι του Πηλίου από τα Άνω Λεχώνια μέχρι τις Μηλιές και ξεναγό τον σταθμάρχη και φίλο μου Γιώργο Αποστολέρη ήταν κάτι περισσότερο από δελεαστική.
Διανυκτερεύσαμε την προηγούμενη νύχτα στον σιδηροδρομικό σταθμό των Άνω Λεχωνίων, αφού προηγουμένως αποτελειώσαμε το σπεντζοφάϊ που είχε μείνει στο ψυγείο, βγάζοντας τραπέζι και καρέκλες έξω απ' το αυτοκινούμενο στην παραλία Πλατανίδια. Ξεχάσαμε για μια στιγμή πως διανύαμε το τελευταίο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου, με τον καιρό να παραπέμπει περισσότερο στις πρώτες ημέρες της άνοιξης!
Χειμώνα στο νησί του Παπαδιαμάντη με την "Hellenic Seaways", αυτοκινούμενο και drone!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πολύ καιρό σχεδιάζαμε αυτό το ταξίδι καθώς είχαν περάσει περισσότερα από 15 χρόνια από τότε που πήγαμε για τελευταία φορά στις Βόρειες Σποράδες. Είχε μείνει υπόλοιπο ένα ακόμη ταξίδι για το 2019 με την "Hellenic Seaways" και έπρεπε να αποφασίσουμε αν θα πηγαίναμε σε κάποιο νησί των Κυκλάδων, του βορείου Αιγαίου ή των Σποράδων. Επιλέξαμε τελικώς τις Σποράδες για έναν επιπλέον λόγο. Μας περίμενε στον Βόλο ο καλός μου φίλος Γιώργος Αποστολέρης ο οποίος θα μας ξεναγούσε, μεταξύ των άλλων, και στο τραινάκι του Πηλίου!
Στη χειμωνιάτικη Σκόπελο με την "Hellenic Seaways", αυτοκινούμενο και drone.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αφήσαμε πίσω μας τη Σκιάθο, μετά από μια ακόμη τραυματική εμπειρία που βίωσα με τον λιμενοφύλακα που είχε βάρδεια στο λιμάνι. Ο λιμενοφύλακας λοιπόν Γιώργος Παπαγεωργίου θέλησε να κάνει επίδειξη της εξουσίας του επάνω μου ελέγχοντας εξονυχιστικά τα έγγραφα της αδείας κυκλοφορίας του αυτοκινούμενου, της ασφάλειας, της αδείας οδήγησης και του τεχνικού ελέγχου (ΚΤΕΟ !). Γιατί; Επειδή, στην αχρείαστη ερώτησή του πού πηγαίνω, απάντησα ότι μπήκα 
στον χώρο φόρτωσης οχημάτων για να ταξιδέψω στη Σκόπελο! Τέλος πάντων, το σταματώ εδώ γιατί δεν ήταν η πρώτη φορά που συνάντησα λιμενικό όργανο με λανθασμένη αντίληψη των δικαιωμάτων και των εξουσιών του, ούτε βεβαίως θα είναι η τελευταία. Ευτυχώς πάντως που ήμουν καθ' όλα εντάξει, διαφορετικά με τη νοοτροπία που είχε το όργανο θα ήμασταν ακόμη στη Σκιάθο!
Νόρντκαπ-Ταίναρο, ένα πείσμα δρόμος.
Γράφει και εξιστορεί την "αποκοτιά" του ο Γιώργος Μαστοράκης.
Πάντα πίστευα ότι το «μικρόβιο» της ταξιδιωτικής αναζήτησης υπάρχει στο DNA μου, κληρονομιά από τον αείμνηστο πατέρα μου, ο οποίος μου «πέρασε» την αγάπη του για το ταξίδι, τους άγνωστους προορισμούς και την πλανόδια ζωή στο δρόμο με ό,τι συνεπάγεται αυτό: κίνηση, δράση, αγάπη για το άγνωστο και μια συνεχή εγρήγορση των αισθήσεων και των συναισθημάτων. Κι αυτό είναι η καύσιμη ύλη για την περιπέτεια που ακολουθεί.
Τα ταξίδια μου σε 2 και 4 τροχούς είχαν, έχουν και ελπίζω πάντα να έχουν το χαρακτηριστικό της περιπέτειας, της αναζήτησης του καινούριου και της σκληραγώγησης του «είναι» μου. Τα χιλιόμετρα που οδηγώ περνούν σαν το γυαλόχαρτο και παίρνουν τη σκουριά της βαρετής διεκπεραίωσης του αγαθού που ονομάζεται ζωή, οξύνουν τις ικανότητες και μπολιάζουν βαθιά τα χρωμοσώματα με την ανάγκη για περισσότερη ελευθερία, δυνατές εμπειρίες και βαθιά γνώση της πραγματικής ζωής εκεί έξω, στο ελεύθερο πεδίο, στην αρένα των δρόμων, στον καμβά των τοπίων που εναλλάσσονται σε διαφορετικά -και εξωτικά- γεωγραφικά μήκη και πλάτη της μπλε σφαίρας πάνω στην οποία γυρνάμε ούτως ή άλλως με ιλιγγιώδη και αέναη ταχύτητα για όσα χρόνια μας αναλογούν, χαρισμένα από την άγνωστη και αρχέγονη Δύναμη που κυβερνάει το Σύμπαν…
Ταξιδεύουμε με "Ζάντε Ferries" στη Σαντορίνη και μαγειρεύουμε στο αυτοκινούμενο.
Κάμερα - Drone - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Χρέη Σεφ εκτελεί η Άννα Παπαδοπούλου.
Επιβιβαστήκαμε αυτή τη φορά στο πλοίο "Διονύσιος Σολωμός", της "ΖΑΝΤΕ FERRIES", με προορισμό τη Σαντορίνη, κατ' αρχάς, την Ίο και τη Σίφνο στη συνέχεια. Η εξυπηρέτηση οκτώ ενδιάμεσων νησιών των δυτικών Κυκλάδων ήταν η αιτία που φτάσαμε τελικώς στον Αθηνιό στις 5 τα ξημερώματα της άλλης ημέρας. Συνολικός χρόνος ταξιδιού από τον Πειραιά μέχρι τη Σαντορίνη 14 ώρες. Μακρύ σίγουρα ταξίδι αλλά ευχάριστο, καθώς είχαμε στη διάθεσή μας και καμπίνα.
Συμπληρώσαμε λίγες ώρες ύπνου στο αναστατωμένο "λιμάνι" (ο Θεός να το κάνει) του Αθηνιού προτού σκαρφαλώσουμε στα γκρεμνά της Σαντορίνης. Οι προχειροφτιαγμένοι προβλήτες έπεσαν θύμα της οργισμένης θάλασσας, που εισβάλλει στον όρμο του Αθηνιού, και έφαγαν τα σωθικά τους. Και τώρα τρέχουν οι εργολάβοι να διορθώσουν όπως-όπως τη ζημιά εν όψει και του καλοκαιριού που είναι προ των θυρών.
Πάμε στην Ίο με τη "ΖΑΝΤΕ FERRIES" και τρώμε... παντόφλες στο αυτοκινούμενο!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Σεφ η Άννα Παπαδοπούλου.
Μετά τη Σαντορίνη μας περίμενε ανυπόμονα η Ίος. Το ίδιο ανυπόμονα, για να είμαι ειλικρινής, την περίμενα κι' εγώ. Αιτία της ανυπομονησίας μου; Η συνάντησή μου με τον Γιάννη Λυμπέρη και η συνέντευξη που είχαμε συμφωνήσει να μου δώσει μετά από απαίτηση κάποιων συνδρομητών μου.
Φθάνοντας ξημερώματα στο λιμάνι της Ίου (είχαμε φύγει στις 2 μετά τα μεσάνυχτα απ' τη Σαντορίνη), πάρκαρα το αυτοκινούμενο στον ανοικτό χώρο στάθμευσης δίπλα στο Ιατρείο και κοντά στην καφετέρια "Tropicana", ώστε να έχουμε ελεύθερη σύνδεση στο διαδίκτυο, και πέσαμε για ύπνο μέχρι τις 8 το πρωί.
Πάμε Σίφνο με τη "ΖΑΝΤΕ FERRIES" και, μεταξύ των άλλων, μαγειρεύουμε στο αυτοκινούμενο.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μαγειρεύει η Άννα Παπαδοπούλου.
Η Σίφνος ήταν ο τρίτος και τελευταίος σταθμός μας στο πρόσφατο ταξίδι μας στις Κυκλάδες με τη "ΖΑΝΤΕ FERRIES". Βασικός και, μοναδικός ίσως, λόγος η συνάντησή μου με τον Γιώργο Νεοφύτου ή περισσότερο γνωστό στο YouTube με το παρατσούκλι Χαλάσης. Είχε διεγείρει την περιέργειά μου η επιμονή κάποιων συνδρομητών μου να πάρω συνέντευξη από αυτόν τον ταλαντούχο "χομπίστα" μηχανουργό που έχει το χάρισμα να επικοινωνεί μέσω σέλφι βίντεο με τους χιλιάδες συνδρομητές του, ο οποίος τα πρωϊνά τοποθετεί πλακάκια και τα απογεύματα κλείνεται στο εργαστήριό του και κατασκευάζει ή επισκευάζει ό,τι δεν μπορεί να επισκευαστεί! https://www.youtube.com/watch?v=A2-rf62hY4k&t=1866s
Μεγάλη εβδομάδα στα Κύθηρα... πρό κορωναϊού, με γιαλαντζί ντολμαδάκια στο αυτοκινούμενο.
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Έχετε ακούσει που λένε "περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις;". Ε, αυτό ακριβώς μονολογούμε σήμερα καθώς αύριο ξεκινάει η Μεγάλη Εβδομάδα. Μετρώντας σαν τους αυτιστικούς όλη μέρα την απόσταση που χωρίζει το σαλόνι του σπιτιού από την κουζίνα και την κρεββατοκάμαρα, αναπολούμε τις υπέροχες εκείνες ημέρες που ζήσαμε τον Απρίλη του 2017 στα Κύθηρα.
Ευτυχώς που ο άνθρωπος προικίστηκε με φαντασία και έτσι μπορεί να ξεπερνά τις δύσκολες καταστάσεις. Αρκεί να κάνω αναδρομή σ' εκείνα τα υπέροχα γιαλαντζί ντολμαδάκια που μαγείρεψε η καπετάνισσα στο Διακόφτι, με το μάτι να απλώνεται στη γαλαζοπράσινη θάλασσα και την αμμουδιά έξω απ' το παράθυρο του αυτοκινούμενου, και πάει η καραντίνα! Οι τέσσερις διαστάσεις του τοίχου παίρνουν τεράστιες διαστάσεις και χωρούν ολόκληρα τα Κύθηρα του 2017!
Το μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου του Βουνιού και ο παππά Γιώργης Μαλτέζος.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Ήταν η τρίτη φορά που έφθασα στο μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου του Βουνιού στο Καστελλόριζο. Την πρώτη με τα πόδια τον Μάρτη του 2003 μαζί με τον Γρηγόρη Οικονόμου, τη δεύτερη πριν από δύο εβδομάδες, επίσης με τα πόδια, και την τρίτη με το αυτοκινητάκι του παππά Γιώργη Μαλτέζου, ο οποίος μας ξενάγησε στα ενδότερα αφού πήρε πρώτα τα κλειδιά από τον... ταξιτζή του νησιού!
Ευχάριστη πάντως η έκπληξη φέτος αφού, ναι μεν η πόρτα του μοναστηριού ήταν κλειδωμένη, το ίδιο το μοναστήρι όμως αναστηλώθηκε και διεσώθη. Για πόσο χρόνο; Άγνωστο έτσι όπως είναι κλειδωμένο και έρημο.
Η μυστηριώδης Πούγκα των Γερμανών στην Αγία Γαλήνη.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όλες οι προσπάθειες που κατέβαλα προκειμένου να αντλήσω πληροφορίες για την Πούγκα της Αγίας Γαλήνης, τόσο από τους ντόπιους όσο και από το διαδίκτυο, απέβησαν άκαρπες.
Περιορίστηκα λοιπόν σε κάποια μισόλογα για τη μυστηριώδη αυτή υπόγεια σήραγγα η οποία ξεκινά από την παραλία της Αγίας Γαλήνης και εκτείνεται σε δύο επίπεδα. Το πρώτο είναι παράλληλο προς το έδαφος και μετά από μια μικρή σχετικώς δαιδαλώδη πορεία καταλήγει σε αδιέξοδο.
Είμαι κούκλα (και από ψηλά) και με λένε Ερμιόνη!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πέρασε πολύς καιρός από τότε που πήγαμε τελευταία φορά στην Ερμιόνη και είχαμε ξεχάσει πόσο όμορφος οικισμός είναι. Η τωρινή μας επίσκεψη στην όμορφη αυτή περιοχή έγινε με αφορμή την συνέντευξη που ήθελα από καιρό να πάρω on camera από τον ζωντανό θρύλο της ταχυπλοίας και της ναυπηγικής Αρτέμη Αννίβα.
Η Ερμιόνη είναι αυτό που λέμε κωμόπολη-κούκλα. Συνδυάζει αρμονικά το πράσινο με τη θάλασσα, διαθέτει μαρίνα και ασφαλές αλιευτικό καταφύγιο, τόσο στη μια πλευρά της χερσονήσου που καταλαμβάνει, όσο και στην άλλη, και είναι πεντακάθαρη, με πληθώρα ελκυστικών χώρων εστίασης και διανυκτέρευσης. Μακριά από χαμηλοσυνταξιούχους πάντως αυτές οι πολυτέλειες. Εμείς δεν αλλάζουμε το εποχούμενο τσαντήρι μας ούτε με το πολυτελέστερο ξενοδοχείο και εστιατόριο!
Κορωνίδα. Το νησί του Λιβανού (και από ψηλά).
Η Κορωνίδα είναι νησίδα που βρίσκεται μπροστά από το λιμάνι της Κοιλάδας στην περιοχή της Ερμιονίδας. Είναι πεδινό καταπράσινο νησάκι, ιδιοκτησίας σήμερα του εφοπλιστή Λιβανού. Πιστεύεται πως στην νησίδα Κορωνίδα οφείλει την ονομασία του το γειτονικό Κρανίδι, ονομασία που προέκυψε από παραφθορά του Κορωνίδα σε Κρανίδα και στην συνέχεια σε Κρανίδι. Το όνομα αυτό έφτασε να προσδιορίζει και την ευρύτερη περιοχή της νησίδας και τελικά πέρασε στον οικισμό του Κρανιδίου που χτίστηκε στην περιοχή τον 15ο αιώνα, ο οποίος διατήρησε αυτή την ονομασία. Στο νησί διαμένουν τέσσερις κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Η Κορωνίδα ανήκει στον δήμο Κρανιδίου, στο δημοτικό διαμέρισμα Κοιλάδας. Στην ακτή απέναντι από την νησίδα βρίσκεται το σπήλαιο Φράγχθι.
Πηγή πληροφοριών : https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%81%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1_%CE%91%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82_(%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%82
Drone - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Παλιά πόλη και Ενετικό λιμάνι Χανίων. Χάρμα ιδέσθαι από ψηλά!
Χειριστής drone - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ό,τι και αν γράψω για την παλιά πόλη και το Ενετικό λιμάνι των Χανίων, θα είναι φτωχό. Ολόκληρη η περιοχή αυτή αποπνέει την ιστορία και τον ρομαντισμό μιας άλλης εποχής.
Αρμάθια. Ένας μαγικός τόπος στο νοτιοανατολικό Αιγαίο!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η νησίδα Αρμάθια αποτελεί τμήμα ευρύτερου νησιωτικού συμπλέγματος, βορείως της Κάσου, γνωστού με την ονομασία Κασονήσια.
Είναι εκπληκτικός ο τρόπος με τον οποίον η Φύση προίκισε τις αμμουδιές και τη θάλασσα των Αρμαθιών, καθιστώντας την παραλία στα Μάρμαρα ως μια εκ των καλυτέρων παραλιών του Αιγαίου, αν όχι την καλύτερη! Απεκατέστησε θαρρείς μ' αυτόν τον τρόπο η Φύση την αδικία στέρησης της Κάσου με αμμουδερές παραλίες! Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ακόμη και οι παραθεριστές της γειτονικής Καρπάθου, με τις πολλές αμμουδερές παραλίες, έρχονται με κάθε πλωτό μέσο για να κολυμπήσουν στη θάλασσα των Αρμαθιών όταν ο καιρός το επιτρέπει!
Χαλκίδα αφ' υψηλού και πανέμορφη!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Χθες, που λέτε, πετάχτηκα με το παπί μέχρι τη Χαλκίδα. Μη γελάτε, ναι με το παπί πήγα. Ο καιρός ήταν ανοιξιάτικος, άλλωστε, και το κόστος, μαζί με τα καύσιμα και τα διόδια της Αττικής Οδού, δεν ξεπέρασε τα 10 ευρώ. Εξ άλλου έχω πάει και μακρύτερα με το παπί. Μέχρι το Άγιο Όρος, ας πούμε.
Δεν χρησιμοποίησα πάντως την Ιωνία Οδό. Αφ' ενός μεν γιατί δεν θέλω να τα ακουμπάω σε μεγαλοεργολάβους, που χρεώνουν τα αυτοκινούμενα σαν... πούλμαν, αφ' ετέρου γιατί ο παλιός δρόμος είναι πιο γραφικός και πιο σύντομος όταν ταξιδεύεις με το παπί. Γιατί; Πρώτον γιατί με το παπί δεν υπερβαίνω, κατά κανόνα, την ταχύτητα των 80 χιλιομέτρων την ώρα, αφ' ετέρου γιατί ο παλιός δρόμος (από την παράκαμψη του Αγ. Στεφάνου) είναι συντομότερος κατά 3 χιλιόμετρα.
Αμοργιανές χειμωνιάτικες αντιθέσεις και φτερουγίσματα.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Κακή, από πλευράς καιρικών συνθηκών, εποχή διαλέξαμε για να πάμε αυτή τη φορά στην Αμοργό. Οι ουρανοί έμειναν ανοιχτοί τις 5 από τις 7 ημέρες που μείναμε συνολικώς στο νησί, με τους θυελλώδεις ανέμους, τη βροχή και το χαλάζι να μη μας επιτρέπουν να ξεμυτίσουμε σχεδόν απ' το αυτοκινούμενο!
Σε μια μικρή ανάπαυλα των ισχυρών ανέμων και της βροχής ξαμολύθηκα λοιπόν να κάνω τα πλάνα που ήθελα με το drone, καθώς για την Αμοργό έχω γράψει πολλές φορές στο παρελθόν, ενώ την έχω απαθανατίσει άλλες τόσες δημοσιεύοντας εικόνες τραβηγμένες απ' το ύψος των ματιών : https://www.ribandsea.com/travels/880-2013-01-22-17-26-18.html
Ναξιώτικες χειμωνιάτικες πινελιές.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Είναι τελικώς εντελώς διαφορετική εμπειρία να πηγαίνεις στα νησιά μεσούντος του χειμώνα. Τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειστά, οι δρόμοι βιώνουν τη μοναξιά τους, τα παντζούρια των περισσότερων σπιτιών είναι σφραγισμένα, λιγοστοί οι άνθρωποι που κυκλοφορούν στους δρόμους.
Και όμως! Τα νησιά του Αιγαίου είναι όμορφα κάθε εποχή του χρόνου! Θα έλεγα μάλιστα ότι για τους κατόχους αυτοκινούμενων τροχόσπιτων ο χειμώνας προσφέρεται περισσότερο καθώς όλα είναι πιο εύκολα γι' αυτά τα ευμεγέθη οχήματα. Η στάθμευση στα καλύτερα οικόπεδα, δίπλα στην παραλία ή στο κέντρο ενός γραφικού ορεινού οικισμού, είναι πανεύκολη και δεν παρουσιάζει κανένα πρόβλημα, ενώ η ησυχία για έναν ξεκούραστο ύπνο, δεδομένη.